Θεόφραστος - Χαρακτήρες: 19. Δυσχέρεια (Αποκρουστικός)

 Η δυσχέρεια είναι παραμέληση του σώματος που προκαλεί δυσαρέσκεια (ενόχληση στους άλλους). (1)

1. Δυσχερής είναι αυτός που δύσκολα μπορεί κανείς να τον χειριστεί και μεταφορικά ο λυπηρός, ο ενοχλητικός, ο εχθρικός, ο ιδιότροπος, ο μεμψίμοιρος, ο δύστροπος. Καμία από τις παραπάνω αποδόσεις του νοήματος της λέξης δεν ταιριάζει ακριβώς με όλες τις λεπτομέρειες του χαρακτήρα. Κατά τον Θεόφραστο λοιπόν, δυσχερής, είναι ο σιχαμένος, ο βρωμιάρης και αποκρουστικός.   

Ο δυσχερής είναι τέτοιου είδους άνθρωπος. Ενώ έχει ψωρίαση και αλφισμό (2) και μεγάλα νύχια, περπάτα και λέει ότι είναι κληρονομικές ασθένειες, διότι τα είχε και ο πατέρας και ο παππούς του, γι’ αυτό δεν είναι εύκολο να μπει άλλο στην οικογένεια (3).

2. Στο αρχαίο κείμενο η λέξη λέπρα δηλώνει κατά πάσα πιθανότητα μια μορφή ψωρίασης ή εκζέματος. Ο αλφισμός (άλφος στο αρχαίο κείμενο) είναι η απώλεια της χρωμάτωσης του δέρματος. 

3. Δηλαδή, να υιοθετήσουν κάποιο ξένο.

Είναι ικανός να έχει πληγές στις γάμπες και γδαρσίματα στα δάχτυλα και να μην τα θεραπεύσει, αλλά να τα αφήσει να κακοφορμίσουν. Ακόμα, οι τρίχες της μασχάλης του είναι τεράστιες και πυκνές, έτσι που εκτείνονται σε μεγάλο τμήμα των πλευρών του, και τα δόντια του είναι μαύρα και καταφαγωμένα, [ώστε να μην μπορείς να τον πλησιάσεις από την αηδία]. (4)

4. Το κείμενο στις αγκύλες θεωρείται βέβαιο ότι είναι παρεμβολή κάποιου αντιγραφέα.

Ενώ τρώει σκουπίζει τη μύτη του, ξύνεται (5) όταν θυσιάζει, όταν μιλάει σε κάποιον, του πετάει σάλια, όταν πίνει ρεύεται.   

5.  Το ρήμα αδαξάσθαι του αρχαίου κειμένου που μεταφράζουμε σαν ξύνομαι σήμαινε και τσιμπολογώ. Με αυτήν την έννοια ο δυσχερής, δεν μπορεί να συγκρατήσει την όρεξή του ακόμη και την ώρα της θυσίας.   

Κοιμάται με τη γυναίκα του στο κρεβάτι άπλυτος. Στο λουτρό χρησιμοποιεί ταγγισμενο λαδι για να αλειφτεί. Φοράει χοντρό χιτώνα και πολύ λεπτό μανδύα, γεμάτο λεκέδες, και πάει στην αγορά. 

[Όταν η μητέρα του στο σπίτι από τον οιονωσκόπο, αυτός βλασφημεί.Όταν οι άλλοι προσεύχονται και κάνουν σπονδή στους θεούς, αυτός ρίχνει το ποτήρι του και γελά σαν να έκανε κάποια εξυπνάδα (είδος βλασφημίας). Όταν ακούει παράσταση αυλού, μόνος αυτός από όλους χτυπάει παλαμάκια και σιγομουρμουρίζει  τον σκοπό συνοδευτικά και επιτιμά την αυλητρίδα που σταμάτησε να παίζει τόσο σύντομα. Όταν θέλει να φτύσει πάνω από το τραπέζι, φτύνει τον οινοχόο.] (6)

6. Το κείμενο μέσα στις αγκύλες θεωρείται ότι ανήκει σε άλλο χαρακτήρα. 

Θεόφραστος, Άπαντα, Τόμος 8, Εκδόσεις Κάκτος, Θεόφραστος Χαρακτήρες, Εκδόσεις Ζήτρος, Θεόφραστος Χαρακτήρες - Αρίστων ο Κείος Για την αλαζονεία - Σάτυρος Περί Χαρακτήρων, Εκδόσεις Εξάντας