Φάρος του Πνεύματος

Μια αλεπού μπήκε στο εργαστήρι ενός γλύπτη και άρχισε να περιεργάζεται ένα ένα τα έργα που υπήρχαν μέσα. Βρίσκοντας λοιπόν ένα προσωπείο τραγικού ηθοποιού, το σήκωσε ψηλά και είπε: “Τι ωραίο κεφάλι, και να μην έχει εγκέφαλο!”. Ο μύθος ταιριάζει στους ανθρώπους που το σώμα τους είναι επιβλητικό μα το μυαλό τους ανόητο.

Σχεδόν τέσσερα στα δέκα είδη φυτών της Γης (το 37%) θεωρούνται πολύ σπάνια και είναι κατ' εξοχήν ευάλωτα στην κλιματική αλλαγή και στον κίνδυνο να εξαφανιστούν στο μέλλον, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα. Ο συνολικός αριθμός αυτών των σπάνιων ειδών στην ξηρά, τα οποία έχουν παρατηρηθεί λιγότερες από πέντε φορές οπουδήποτε στον πλανήτη μας, εκτιμάται σε περίπου 435.000. Οι 35 ερευνητές από ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια διαφόρων χωρών, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science Advances", χρειάστηκαν δέκα χρόνια για να ταξινομήσουν όλα τα γνωστά φυτά της ξηράς, δημιουργώντας τη μεγαλύτερη μέχρι σήμερα βάση δεδομένων πάνω στη βοτανική βιοποικιλότητα. Η επιστημονική δημοσίευση γίνεται ενόψει της διεθνούς Συνδιάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (COP25) στη Μαδρίτη από 2 έως 13 Δεκεμβρίου. «Όταν μιλάμε για την παγκόσμια βιοποικιλότητα, είχαμε έως τώρα μια καλή προσέγγιση του συνολικού αριθμού των ειδών φυτών της ξηράς, αλ

Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε την πίκρα της ζωής. Όντας βυθίση ο ήλιος και το σούρουπο ακλουθήση, μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και νάναι. Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση· μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίση, α στάξει γι᾿ αυτὲς δάκρυ όθε αγαπάνε. Κι αν πιούν θολό νερό ξαναθυμούνται, Διαβαίνοντας λιβάδια από ασφοδίλι, πόνους παλιούς, που μέσα τους κοιμούνται. Α δε μπορής παρά να κλαίς το δείλι, τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν: θέλουν - μα δε βολεί να λησμονήσουν.

Στην κουφάλα σου εφώλιασε μελίσσι, γέρικη ελιά, που γέρνεις με τη λίγη πρασινάδα που ακόμα σε τυλίγει σα νά ’θελε να σε νεκροστολίση. Και το κάθε πουλάκι στο μεθύσι της αγάπης πιπίζοντας ανοίγει στο κλαρί σου ερωτάρικο κυνήγι, στο κλαρί σου που δε θα ξανανθίσει. Ω, πόσο στη θανή θα σε γλυκάνουν, με τη μαγευτική βοή που κάνουν, ολοζώντανης νιότης ομορφάδες, που σα θύμησες μέσα σου πληθαίνουν· ω, να μπορούσαν έτσι να πεθαίνουν και άλλες ψυχές, της ψυχής σου αδερφάδες.

1803: Η γαλλική αποικία της Αϊτής ανακηρύσσει την ανεξαρτησία της. 1812: Τελειώνει στη Ρωσία η μάχη της Μπερεζίνα, που ξεκίνησε στις 26 του μήνα, με πανωλεθρία των γάλλων εισβολέων του Ναπολέοντα. 1822: Ο Στάικος Σταϊκόπουλος κυριεύει το Παλαμήδι του Ναυπλίου και υψώνει τη Γαλανόλευκη. Την ίδια μέρα, οι Έλληνες επαναστάτες, υπό τους Νικηταρά, Τσόκρη και Χατζηχρήστο, νικούν τον Δελή Αχμέτ μπέη στην Κορτέσα Κορινθίας. 1826: Ο Γάλλος φιλέλληνας Φαβιέρος, επικεφαλής 480 ανδρών, σπάει την πολιορκία της Ακρόπολης των Αθηνών από τον Κιουταχή κι εφοδιάζει τους πολιορκημένους με πυρίτιδα για έναν ολόκληρο μήνα. 1830: «Νοεμβριανή Εξέγερση»: Οι Πολωνοί εξεγείρονται κατά των Ρώσων κατακτητών. 1847: Συνέρχεται στο Λονδίνο το Δεύτερο Συνέδριο της Ένωσης Κομμουνιστών. Το Συνέδριο εγκρίνει το Καταστατικό και παίρνει απόφαση να επεξεργαστεί το Πρόγραμμα, το οποίο δούλεψαν ο Μαρξ και ο Ένγκελς και ονομάστηκε «Κομμουνιστικό Μανιφέστο». 1899: Ο Ελβετός επιχειρηματίας Χανς Γκάμπερ και άλλα

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2019 333 ημέρα του έτους  Ανατολή Ήλιου: 07:18 Δύση Ήλιου: 17:08 Εορτολόγιο Άγιος Παράμονος και οι Τριακόσιοι Εβδομήντα Μάρτυρες που μαρτύρησαν μαζί μ' αυτόν Άγιος Φιλούμενος Άγιος Διονύσιος επίσκοπος Κορίνθου Άγιος Φαίδρος Όσιος Μάρκος Όσιος Νικόλαος Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Άγιος Ιωάννης ο Ιερομάρτυρας, «ὁ ἐν Περσίδι» Άγιοι Έξι Μάρτυρες Άγιος Ουρβανός επίσκοπος Μακεδονίας Όσιος Παγκόσμιος Όσιος Πιτυρούν Άγιος Ουαλερίνος Άγιος Άβιβος επίσκοπος Γεωργίας, Ιερομάρτυρας Όσιος Νεκτάριος «ἐπίσκοπος ἐν τῷ Σπηλαίῳ» Άγιος Brendan Ανάμνηση των Εγκαινίων του Ιερού Ναού των Αγίων Μαρτύρων Σεργίου και Βάκχου Παγκόσμιες Ημέρες Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό Λαό Η Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό Λαό γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 29 Νοεμβρίου, σύμφωνα με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ που ελήφθη το 1977, με σκοπό να κάνει γνωστό στο διεθνές κοινό το παλαιστινιακό πρόβλημα. Η επιλογή

Για τους Έλληνες, κινηματογραφόφιλους, θεατρόφιλους και μη, υπήρξε ένα αυθεντικά λαϊκό ίνδαλμα, ένας μάγκας βγαλμένος από τις λασπωμένες αλάνες και τις δυσκολίες της ζωής, των αγώνων και της αγάπης. Ο Γιώργος Φούντας δεν ήταν ωραίος -με την έννοια του ζεν πρεμιέ-, δεν ήταν σταρ, αλλά είχε αυτό το χάρισμα να κερδίζει τον θεατή, να ταυτίζεται με τις αγωνίες του, τους καθημερινούς αγώνες του, την καλοσύνη. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Φούντας κέρδισε την εκτίμηση και το χειροκρότημα ακόμη και στους κόντρα ρόλους, σε ταινίες που υποδύεται τον "κακό" της ιστορίας, χωρίς παράλληλα, να χάνει και αυτή την πολύτιμη σχέση αγάπης και στενής σχέσης με το λαϊκό αίσθημα. Είναι ο Μίλτος, ο ποδοσφαιριστής που ζει για το σήμερα, στην περίφημη "Στέλλα", ο "Ψαρόγιαννος", ο ήρωας της "Μαγικής Πόλης", αλλά και ο σκληρός νταβατζής στα "Κόκκινα Φανάρια". Πάντα άψογος θα μεταφέρει τον ηλεκτρισμό, αυτό το νεύρο που διαθέτει εκ φύσεως, θα δώσει ψυχή και αναπνοή

Ω σεις, που θέσιν έχετε υψηλή, που κρίνετε του κόσμου τ' αδικήματα, που νεύετε κι ανοίγει η φυλακή ελεύθεροι να κάνετε ατοπήματα, που τη ζωή το χέρι σας κρατεί κάθε πολίτη την τιμή, τα χτήματα, ακούσετε της Μούσας τη φωνή που δε φοβάται φυλακή, προστίματα: Το ζύγι της η Θέμις δε σας δίνει, σαν άχυρο το δίκιο να ζυγίζετε για να 'χετε καιρό για το σεργιάνι. Κι αν δε διψάτε για δικαιοσύνη την πλάστιγγα κάνετε τηγάνι, που μέσα εκεί τον κόσμο να τηγανίζετε. Πηγή: sansimera.gr

Αναπαράσταση εξόρυξης Υπόγειες στοές από τις οποίες έβγαζαν ασήμι και μολύβι, φρέατα, εργαστήρια με χώρους θραύσης, με πλυντήρια και δεξαμενές για την επεξεργασία και τον καθαρισμό μεταλλεύματος: ένας άγνωστος σε πολλούς, όμως ξεχωριστός αρχαιολογικός χώρος. Θεωρείται -λόγω παλαιότητας και έκτασης- μοναδικός στον κόσμο. Βρίσκεται μόλις οκτώ χιλιόμετρα από το Λαύριο, στην καρδιά του καταπράσινου, πευκόφυτου Εθνικού Δρυμού Σουνίου, στην κοιλάδα της Σούριζας. Για την Αθήνα της κλασικής εποχής (5ος και 4ος αι. π.Χ.) το υπέδαφος της περιοχής του Λαυρίου, πλούσιο σε μεταλλεύματα αργυρούχου μολύβδου, αποτελούσε μεγάλη πηγή δύναμης. Τα μεταλλεία ήταν εξαιρετικά σημαντικά. Είναι ενδεικτικό ότι ο στόλος με τον οποίο οι Έλληνες νίκησαν τους Πέρσες στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, το 480 π.Χ., ναυπηγήθηκε με έσοδα από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Λαυρίου. Επίσης, ενδεικτικό της σημασίας των μεταλλείων της περιοχής είναι ότι το λαυρεωτικό ασήμι στήριξε οικονομικά, σε μεγάλο βαθμό, τη δη

Μετά από έναν αιώνα αμφιβολίας Γάλλοι μελετητές αποφάνθηκαν ότι ο Μολιέρος πράγματι έγραψε τα έργα του, χρησιμοποιώντας μάλιστα τις δυνατότητες της νέας υπολογιστικής τεχνολογίας Η επιστημονική ανάλυση των στιλιστικών διαφορών ανάμεσα στα έργα που αποδίδονται στον Γάλλο θεατρικό συγγραφέα και ηθοποιό Μολιέρο και σε εκείνα που γράφηκαν από συγχρόνους του, κατέληξε στο -σχεδόν σίγουρο- συμπέρασμα ότι αυτός πράγματι έγραψε τα αριστουργήματα του και όχι κάποιος άλλος, όπως αρκετοί έως τώρα υποψιάζονταν. Οι αμφισβητίες υποστήριζαν ότι ο εξίσου σημαντικός θεατρικός συγγραφέας της ίδιας περίπου εποχής Πιέρ Κορνέιγ, με τη βοήθεια του αδελφού του Τομά, ήταν αυτός ο αληθινός συγγραφέας τουλάχιστον μερικών από τα βασικά έργα του Μολιέρου, κάτι που όμως δεν επιβεβαιώνει η νέα επιστημονική έρευνα. Η μελέτη -ανάλογη με τις διαφωνίες κατά πόσο ο Σέξπιρ έγραψε τα έργα του- φαίνεται να θέτει τέλος σε μια διαμάχη ειδικών που κρατά επί ακριβώς ένα αιώνα. Ο Γάλλος συγγραφέας Pierre Louys πρώτος

Με βαριά θλίψη o ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ ανακοίνωσε ότι ο Ούσκο, ο μαχητής της ζωής, που κατάφερε να γίνει η πρώτη αρκούδα στον κόσμο που κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο, δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Διαγνώστηκε νεφρική ανεπάρκεια, πριν από λίγες ημέρες, η κατάστασή του είχε ραγδαία επιδείνωση και τελικά την Δευτέρα, 25 Νοεμβρίου, υπέκυψε.    Σύμφωνα με την Οργάνωση, «ο Ούσκο ήταν μία αρκούδα πρότυπο για όλους και σύμβολο θέλησης. Η αναπηρία στα πίσω πόδια του δεν στάθηκε εμπόδιο, αλλά ούτε και περιόρισε τη διάθεσή του για ζωή και παιχνίδι».    Γνώρισε από πολύ μικρός το σκληρό πρόσωπο των ανθρώπων, αφού σκότωσαν τη μητέρα του και τον εγκατέλειψαν τραυματισμένο, μόνο του στο δάσος. Ήρθε στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 2015 για να του γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις στην Κτηνιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και διαπιστώθηκε ότι είχε σπασμένη σπονδυλική στήλη και πως δεν θα μπορέσει ποτέ να περπατήσει κανονικά.    Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ απευθύνθηκε μάλιστα, ακόμα και σε εξειδικευμένο

Amanita caesarea Ένας υπέροχος κόσμος: ο κόσμος των μανιταριών. Χρώματα, σχήματα, γεύση, γνώση, πολιτισμός. Οι  «δρόμοι» τους, μέσα στα δάση της Πίνδου συναρπάζουν. Τα μανιτάρια τα βρίσκουμε όλο το χρόνο, ακόμη και κάτω από τα χιόνια. Με οδηγό τον πρόεδρο Μανιταρόφιλων Ελλάδας, Γιώργο Κωνσταντινίδη, το οδοιπορικό στο βασίλειο των μανιταριών, αποκτά ιδιαίτερη αξία γιατί το «ταξίδι» μάς αποκαλύπτει άγνωστες σε πολλούς πτυχές. Η Πίνδος, όπως μας εξηγεί ο κ. Κωνσταντινίδης, είναι μια  περιοχή που βρίσκεται στο μεταίχμιο δυο βασικών κλιματικών ζωνών της Ελλάδας. Πάνω από τη νοητή γραμμή Ήπειρος - Δυτική Μακεδονία - Θεσσαλία, έχουμε το μεταβατικό ηπειρωτικό κλίμα, ενώ από την άλλη πλευρά, βρίσκονται τα μεσογειακά οικοσυστήματα. Αυτό το χαρακτηριστικό της περιοχής, το ότι δηλαδή, απλώνεται μεταξύ των δυο βασικών ομάδων κλίματος, ευνοεί τα είδη μανιταριών που καρποφορούν και από τις δύο πλευρές. Στη ζώνη της Πίνδου, όπου οι βροχοπτώσεις είναι πολλές, ίσως οι περισσότερες στην

Η ύπαρξη φωτεινού σηματοδότη στις διασταυρώσεις των οδών δεν ήταν μόνο απαίτηση της σύγχρονης εποχής. Σύμφωνα με το BBC, κυκλοφοριακό πρόβλημα υπήρχε στο Λονδίνο και πριν από την κατασκευή των αυτοκινήτων καθώς οι άμαξες και οι πεζοί έβριθαν στους δρόμους της βρετανικής πρωτεύουσας. Πάντως, ο φωτεινός σηματοδότης είναι κυρίως ανάγκη της σύγχρονης εποχής και δείγμα της εξέλιξης της τεχνολογίας και έτσι βρήκε τη θέση του στους δρόμους σώζοντας άλογα, οδηγούς και... πεζούς. Για τη δημιουργία των φαναριών πρέπει να ευχαριστήσουμε έναν μηχανικό από το Νότινγχαμ της Μεγάλης Βρετανίας. Ο Τζον Πικ Νάιτ ήταν διευθυντής στους σιδηροδρόμους. Ειδικεύτηκε στον σχεδιασμό συστημάτων σηματοδότησης για το αναπτυσσόμενο σιδηροδρομικό δίκτυο της Βρετανίας και θεώρησε πως θα μπορούσε αυτό το σύστημα να προσαρμοστεί και στις οδικές ανάγκες. Έτσι, το πρώτο φανάρι τοποθετήθηκε έξω από το βρετανικό Κοινοβούλιο στο Γουεστμίνστερ το Λονδίνο στις 9 Δεκεμβρίου 1868, στη διασταύρωση των Οδών Μπριτζ και Μεγ