Φάρος του Πνεύματος

Ο Γιάννης Σπανός έγραψε ιστορία με τα τραγούδια του, συνεργάστηκε με τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες και πρωτοστάτησε στο μουσικό ρεύμα "Νέο Κύμα". Γεννήθηκε στο Κιάτο Κορινθίας στις 26 Ιουλίου 1934. Στο Κιάτο ήταν που ξεκίνησε και σπουδές πιάνου, ενώ στη συνέχεια εγκατέλειψε τη Νομική και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι όπου έπαιζε πιάνο σε μπουάτ. Γνωρίστηκε και συνεργάστηκε με αστέρια της γαλλικής μουσικής σκηνής, όπως η Μπριζίτ Μπαρντό, η Πία Κολόμπο κ.ά. Ασχολήθηκε με τη σύνθεση, μελοποιώντας Γάλλους ποιητές. Στις αρχές της δεκαετίας του '60 επέστρεψε στην Ελλάδα . Πρωτοστάτησε στο μουσικό ρεύμα που ονομάστηκε Νέο Κύμα ενώ το πρώτο του ελληνικό τραγούδι ήταν η σύνθεση "Μια αγάπη για το καλοκαίρι" που ερμήνευσε η Καίτη Χωματά. Τα πιο γνωστά τραγούδια του είναι: "Σαν με κοιτάς", "Οδός Αριστοτέλους", "Σπασμένο καράβι", "Μια φορά θυμάμαι", "Μαρκίζα", "Είπα να φύγω", "Βροχή και

Στις 31 Οκτωβρίου 2002, ένας αγώνας στη Μαδαγασκάρη... μπήκε στα βιβλία της ποδοσφαιρικής ιστορίας. Η AS Adema αγωνίστηκε εναντίον της Sol de Emyrne, για το πρωτάθλημα της Μαδαγασκάρης. Ένα παιχνίδι που έμελλε να... γράψει ιστορία, για τα περισσότερα γκολ που έχει δεχθεί ποτέ μία ομάδα.   Η As Adema νίκησε με σκορ 149-0. Το αποτέλεσμα δεν αντικατόπτριζε την πραγματική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων, αλλά η Sol de Emyrne αποφάσισε να διαμαρτυρηθεί χάνοντας με αυτόν τον τρόπο, κατά των διαιτητικών αποφάσεων προηγούμενης αγωνιστικής. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

1517: Προτεσταντική Μεταρρύθμιση: Ο Μαρτίνος Λούθηρος θυροκολλεί τις «95 Θέσεις» του στον Καθεδρικό ναό της Βιτεμβέργης. Αποκηρύσσει τα συγχωροχάρτια, που χορηγούσε η παπική Εκκλησία με αποτέλεσμα το σχίσμα στην καθολική εκκλησία. 1892: Ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ δημοσιεύει τις «Περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς». 1908: Τελετή λήξης των 4ων Ολυμπιακών Αγώνων στο Λονδίνο, που άρχισαν στις 27 Απριλίου. Η Ελλάδα κατέκτησε τρία αργυρά μετάλλια, δύο με τον Κωνσταντίνο Τσικλητήρα στο ύψος και μήκος άνευ φοράς και ένα με τον Δώριζα στον ακοντισμό. 1912: Ο ελληνικός στρατός απελευθερώνει το Μέτσοβο (Α’ Βαλκανικός Πόλεμος). 1918: Η Αυστρία κηρύσσεται Δημοκρατία, καθώς με επανάσταση του λαού εγκαταλείπει το θρόνο ο Αυτοκράτορας Κάρολος των Αψβούργων. 1922: Στην Ελλάδα αρχίζει η Δίκη των «6». Με την ονομασία αυτή έμεινε στην ιστορία η δίκη των πρωταίτιων της Μικρασιατικής Καταστροφής από έκτακτο στρατοδικείο, που συγκρότησαν οι βενιζελικοί αξιωματικοί της Επανάστασης του 1922. Η τραγωδία της Μ

Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2019 304 ημέρα του έτους  Ανατολή Ήλιου: 06:48 Δύση Ήλιου: 17:29 Εορτολόγιο Άγιοι Στάχυς, Απελλής, Αμπλίας, Ουρβανός, Νάρκισσος και Αριστόβουλος οι Απόστολοι από τους Εβδομήκοντα Άγιος Επίμαχος ο Αιγύπτιος Άγιος Νικόλαος από τη Χίο ο Νεομάρτυρας Άγιος Ιάκωβος επίσκοπος Μυγδονίας Μνήμη ανώνυμου ομολογητού Άγιοι Στέφανος, Bαρνάβας, Tρόφιμος, Δορυμέδων, Kοσμάς, Δαμιανός, Σάββας, Bάσης, Αβράμιος «και της συνοδίας αυτών» Άγιος Παις ο μάρτυς Άγιες Δώδεκα κόρες Άγιοι Σέλευκος και Στρατονίκη οι σύζυγοι Άγιοι Επίμαχος και Γορδιανός Άγιοι Τρείς Μάρτυρες «οι εν Μελιτινή» Ανάμνηση των εγκαινίων του Πατριάρχου Ευκτηρίων Όσιοι Σπυρίδων και Νικόδημος «οι εν τω σπηλαίω» Πηγή: saint.gr, sansimera.gr

Ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης απευθύνει από τα κρατητήρια της Ασφάλειας το περίφημο Ανοιχτό Γράμμα του καλώντας τον ελληνικό λαό σε αντίσταση κατά του φασίστα εισβολέα: «Προς το λαό της Ελλάδας. Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα, με σκοπό να την υποδουλώσει και να την εξανδραποδίσει. Σήμερα, όλοι οι Ελληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα, ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ. Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπε

Οι μύθοι είναι δημόσια όνειρα, τα όνειρα είναι ιδιωτικοί μύθοι. Η ζωή σου είναι ο καρπός των δικών σου πράξεων. Δεν έχεις κανέναν να κατηγορήσεις εκτός από τον εαυτό σου. Η σπηλιά που φοβάσαι να μπεις, κρύβει το θησαυρό που ψάχνεις. Ήρωας είναι κάποιος που δίνει τη ζωή του σε κάτι που είναι μεγαλύτερο από τον ίδιο. Ο ιερός σου τόπος είναι εκεί όπου μπορείς να βρεις τον εαυτό σου ξανά και ξανά.

 Ο σωστός δρόμος είναι ο ανήφορος. Αν λαχταράς τη λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, παρ’ την ο ίδιος αν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις. Κάποτε, στις φοβερές στιγμές του έρωτα, του μίσους ή του θανάτου, η πλανερή γοητεία αφανίζεται και βλέπουμε την τρομακτική όψη της αλήθειας...  Πού να βρω μία ψυχή σαρανταπληγιασμένη κι απροσκυνητη, σαν την ψυχή μου, να της ξομολογηθώ;  Εσύ φταίς, φώναξε, εσύ! Εσείς όλοι οι καλοπροαίρετοι, οι καλοχορτασμένοι, οι αδιάφοροι. Εγώ σε ήθελα να πεινάς, νά ‘χεις παιδιά και να πεινούν, να κρυώνεις, να κρυώνουν, να θές να δουλέψεις και να μη σου δίνουν δουλειά. ‘Οχι να μου σεριανίζεις από πολιτεία σε πολιτεία, να χάσκεις στα Μουσεία και στις παλιές εκκλησιές και να κλαίς κοιτάζοντας τ’ άστρα, γιατί σου φαίνονται πολύ όμορφα ή πολύ φοβερά. Μα χαμήλωσε τα μάτια σου, κακομοίρη, κοίταξε στα πόδια σου ένα παιδί που πεθαίνει! Αλήθεια το θάνατο δεν μπορούμε να τον νικήσουμε το φόβο του θανάτου όμως μπορούμε. Ο βουνίσιος  γέ

- Τι γίνεται, μωρή Μάρθα; - Σκοτώνουνται, Αγά μου. Λαβώθηκαν οι δυο παπάδες, έβγαλε ο ένας τα γένια του άλλουνού, έχασε το φέσι του ο Παναγιώταρος και του ‘σπασαν και το γόνατο, έβαλαν φωτιά στο σπίτι του γερο-Λαδά, τρέχουν τα λάδια και τα κρασιά στα σοκάκια. Ο Αγάς έμπηξε τα γέλια. - Αφερίμ, γκιαούρηδες, είπε, σα να σας έχω πλερωμένους! Αε, μωρή, να μας φέρεις τα καρύδια με το μέλι! Στράφηκε στο Μπραϊμάκι που κλοτσούσε ακόμα κι ήθελε να μπει κι αυτό στον καυγά: - Μωρέ, μην είσαι παλαβός, μην ανακατεύεσαι στις ρωμαίικες δουλειές. Παλιά κατάρα είναι αυτή, από Θεού. Άκου τι μου ‘λεγε ο μακαρίτης ο παππούς μου, να καταλάβεις. Όλα τα ‘καμε καλά ο Αλλάχ, μου ‘λεγε, όλα, μα μια μέρα βρέθηκε μπόσικος, έπιασε φωτιά και κοπριά και έπλασε το Ρωμιό. Μα ευτύς, ως τον είδε, το μετάνιωσε. Είχε ένα μάτι, ο αφιλότιμος που τρυπούσε ατσάλι. “Τι να γίνει τώρα, μουρμούρισε ο Αλλάχ, την έπαθα. Ας πιάσω να κάμω τώρα τον Τούρκο, να σφάξει το Ρωμιό, να βρει ο κόσμος την ησυχία του.” Επιασε το λοιπό

Άντρες και γυναίκες είχαν τρυπώξει μέσα στη σπηλιά από το πρωί κι έψελναν όλοι μαζί, κι ύστερα βγήκαν και κάθισαν στον ήλιο, κι ο παπα-Φώτης στάθηκε ανάμεσά τους ο όρθιος. Ύστερα από τη λειτουργία, κάθε Κυριακή, συνηθούσε πάντα να μιλάει στο χριστιανικό κοπάδι του και να το γκαρδιώνει. Τους χαιρετούσε πρώτα, έλεγε στον καθένα κι από έναν καλό λόγο, κι ύστερα άρχιζε να τους κηρύχνει το λόγο του Θεού και τον ειδικό του. Στην αρχή η φωνή του πάντα ήταν γαληνή, μα σιγά-σιγά αγρίευε, τα λόγια του κατρακυλούσαν σαν από ψηλά και πέφταν στις ψυχές των ανθρώπων. - Ζούμε ακόμα, δεν το βάνουμε κάτω, γεια σας, παιδιά μου!  είπε και σήμερα πρόσχαρα, για να τους δώσει κουράγιο. Πότε παραβολές τους έλεγε, πότε για τη δική του τη ζωή, τα όσα είδε κι έπαθε, πότε έπαιρνε το Ευαγγέλιο, το άνοιγε όπου λάχαινε, διάβαζε δυο τρία λόγια και έπαιρνε φόρα. Κι ομπρός στα συνεπαρμένα μάτια των κατατρεμένων ανοίγουνταν κι οι εφτά ουρανοί, και γίνονταν φτερούγες τα κουρέλια. Φτερούγες πετούσαν και τα πεινα