Ευριπίδη Φαέθων - Αποσπάσματα
Κλυμένη:
Σύζυγος δόθηκα στον Μέροπα, βασιλιά
τούτης της γης, της πρώτης χώρας που ο Ήλιος
χτυπά με φλόγα χρυσή, οταν υψώνεται με το άρμα του
που τέσσερα άλογα το σέρνουν.
Οι μελαμψοί γείτονές της τη λένε
ακτινοβόλους στάβλους της Αυγής και του Ήλιου.
τούτης της γης, της πρώτης χώρας που ο Ήλιος
χτυπά με φλόγα χρυσή, οταν υψώνεται με το άρμα του
που τέσσερα άλογα το σέρνουν.
Οι μελαμψοί γείτονές της τη λένε
ακτινοβόλους στάβλους της Αυγής και του Ήλιου.
[...]
Και όταν του Θεού η θερμή φλόγα μεσουρανεί πάνω απ’ τη γη,
καίει τους μακρινούς τόπους, ενώ στους κοντινούς χαρίζει ευκρασία.
καίει τους μακρινούς τόπους, ενώ στους κοντινούς χαρίζει ευκρασία.
στίχοι 1 - 7 (; )
Χορός:
Να την η Αυγή
σέρνει κιόλας το άρμα της στη γη
πάνω από τα κεφάλια μας χάθηκε
η χορεία των Πλειάδων.
Το αηδόνι στα δέντρα
σκορπά λεπτή μελωδία κλαίγοντας
με τα πρωινά του μοιρολόγια
τον Ίτη, τον Ίτη τον πολυθρήνητο.
σέρνει κιόλας το άρμα της στη γη
πάνω από τα κεφάλια μας χάθηκε
η χορεία των Πλειάδων.
Το αηδόνι στα δέντρα
σκορπά λεπτή μελωδία κλαίγοντας
με τα πρωινά του μοιρολόγια
τον Ίτη, τον Ίτη τον πολυθρήνητο.
στ. 63-70
Χορός:
Οι βουνοθρεμένοι βοσκοί
τα σουράβλια τους ξεκινάνε,
και των ξανθών πουλαριών τα ζευγάρια
στη χλόη ξεχύνονται.
Οι θεριοφόνοι κυνηγοί
πάνε να πιάσουν δουλειά,
και στου Ωκεανού τα κύματα ο γλυκόφωνος κύκνος κελαηδά.
Οι βάρκες ξανοίγονται
με των κουπιών το λαμνοκόπημα
και με το ορμητικό φύσημα των ανέμων
οι ναύτες σήκωσαν πανιά
και φώναζαν:
"Συντρόφεψέ μας αύρα ευνοϊκή
σε θάλασσα ακύμαντη
μες των ανέμων τη σιωπή,
που 'χω γυναίκα και παιδιά και περιμένουν."
Κι αμέσως κυματίζουν τα πανιά στων καραβιών την πλώρη
στ. 71 - 86
Φαέθων:
Αν και ελεύθερος, είναι δούλος του γάμου,
έχοντας το σώμα του πουλήσει για την προίκα.
Φαέθων:
Παντού είναι πατρίδα η γη που μας τρέφει.
Φαέθων:
Είναι φοβερό, είναι όμως
και στη φύση των πλουσίων,
να είναι άξεστοι. Ποια είναι άραγε η αιτία;
Μήπως, επειδή έχουν για βοηθό τον πλούτο
πού ‘ναι τυφλός, έχουν τυφλό και το μυαλό τους
απέναντι στης τύχης τα χτυπήματα;
και στη φύση των πλουσίων,
να είναι άξεστοι. Ποια είναι άραγε η αιτία;
Μήπως, επειδή έχουν για βοηθό τον πλούτο
πού ‘ναι τυφλός, έχουν τυφλό και το μυαλό τους
απέναντι στης τύχης τα χτυπήματα;
στ. 164 - 167
270 - 283
Ευριπίδη Φαέθων - Ο μύθος του Φαέθοντα και η υπόθεση του έργου
Πηγή: Ευριπίδης αποσπάσματα, τόμος πέμπτος, εκδόσεις Κάκτος,
Ευριπίδη Φαέθων, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου
Χορός:
Στα ουράνια εγώ η άμοιρη να φτερουγίσω
Ή στ’ ανήλιαγα της γης τα βάθη να εξαφανιστώ;
Αλίμονό μου, συμφορές εφανερώθηκαν.
Παλάτια καταραμένα
και μέσα νεκρός ο νιος κρυμμένος.
Άχου μου, πληγές του κεραυνού,
φωτιές από του Διός το χέρι
και του Ήλιου κρεβάτια ηδονικά.
Βαριόμοιρη που αμέτρητα κακά σε δέρνουν …
Εμπρός, ω κόρη του Ωκεανού,
πέσε στα πόδια του πατέρα σου,
ικέτευσε τον από ‘σένα να κρατήσει μακριά τις ελεεινές σφαγές.
Ή στ’ ανήλιαγα της γης τα βάθη να εξαφανιστώ;
Αλίμονό μου, συμφορές εφανερώθηκαν.
Παλάτια καταραμένα
και μέσα νεκρός ο νιος κρυμμένος.
Άχου μου, πληγές του κεραυνού,
φωτιές από του Διός το χέρι
και του Ήλιου κρεβάτια ηδονικά.
Βαριόμοιρη που αμέτρητα κακά σε δέρνουν …
Εμπρός, ω κόρη του Ωκεανού,
πέσε στα πόδια του πατέρα σου,
ικέτευσε τον από ‘σένα να κρατήσει μακριά τις ελεεινές σφαγές.
270 - 283
Ευριπίδη Φαέθων - Ο μύθος του Φαέθοντα και η υπόθεση του έργου
Πηγή: Ευριπίδης αποσπάσματα, τόμος πέμπτος, εκδόσεις Κάκτος,
Ευριπίδη Φαέθων, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου