Μιχάλης Γκανάς - Η Ελλάδα που λες...

 

Η Ελλάδα που λες, δεν είναι μόνο πληγή.

Στη μπόσικη ώρα καφές με καϊμάκι,

ραδιόφωνα και Τι-Βι στις βεράντες,

μπρούντζινο χρώμα, μπρούντζινο σώμα,

μπρούντζινο πώμα η Ελλάδα στα χείλη μου.

Στις μάντρες η ψαρόκολλα του ήλιου

πιάνει σαν έντομα τα μάτια.

Πίσω απ’ τις μάντρες τα ξεκοιλιασμένα σπίτια,

γήπεδα, φυλακές, νοσοκομεία

άνθρωποι του Θεού και ρόπτρα του διαβόλου

κι οι τραμβαγέρηδες να πίνουν μόνοι

κρασάκι της Αράχωβας στυφό.

Εδώ κοιμήθηκαν παλικαράδες,

με το ντουφέκι στο ’να τους πλευρό,

με τα ξυπόλητα παιδιά στον ύπνο τους.

Τσεμπέρια καλοτάξιδα περνούσαν κι έφευγαν,

κελίμια και βελέντζες της νεροτρουβιάς.

Τώρα γαρμπίλι κι άρβυλα

σε τούτο το εκκοκκιστήριο των βράχων

κι οι τραμβαγέρηδες να πίνουν μόνοι

κρασάκι της Αράχωβας στυφό.


Πηγή: giannena-e.gr


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Βασίλης Ρώτας: Το Χριστινάκι

Ζοζέ Σαραμάγκου - Περί Τυφλότητος, Απόσπασμα

Ο αρχιτέκτονας του Φάρου της Αλεξάνδρειας που τόσο δαιμόνια ξεγέλασε τον Πτολεμαίο

Άγιος Νικόλαος - Αγιογραφίες

Νικηφόρος Βρεττάκος - Λόγος ενός ληστή στη διάσκεψη του Πότσδαμ

Πώς βγήκε η φράση όλα τα ‘χει η Μαριορή ο φερετζές τής λείπει;

Κώστας Καρυωτάκης - Πρέβεζα