Δάντης Αλιγκέρι - Αποφθέγματα

Στο μεσοστράτι απάνω της ζωής μας

σε σκοτεινό πλανέθηκα ρουμάνι,

τι ‘ταν ο δρόμος ο σωστός χαμένος.

(η πρώτη φράση από τη «Θεία Κωμωδία», σε μετάφραση Ν.Καζαντζάκη)

Οι πιο καυτές θέσεις στην κόλαση είναι κρατημένες γι’ αυτούς που, σε καιρούς μεγάλης ηθικής κρίσης, διατηρούν ουδέτερη στάση.

Lasciate ogne speranza voi ch’ intrate.

μτφρ: Αφήστε κάθε ελπίδα, εσείς που μπαίνετε

(η επιγραφή στην είσοδο της κολάσεως, από τη «Θεία Κωμωδία»)

Στα μισά του ταξιδιού της ζωής, αρχίζουμε να ζούμε.

Τρεις σπίθες: περηφάνια, φθόνος και φιλαργυρία, είναι αναμμένες σε κάθε ανθρώπινη καρδιά.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη λύπη από την αναπόληση της ευτυχίας στις δυστυχισμένες μέρες.

Η φύση είναι η τέχνη του Θεού.

Ποιητή (εννοεί τον Βιργίλιο), του κάνω, σε ξορκίζω

στο Θεό που εσύ δε γνώρισες ετούτον,

κάμε απ' το πρόσκαιρο κι αιώνιο πάθος

να φύγω, κι όπου μου 'ταξες ας πάμε,

την πόρτα ν' αξιωθώ να δω του Πέτρου

και τις ψυχές που τόσο λες θλιμένες.

Έφευγε η μέρα κι ο μουντός αγέρας

τα ζωντανά της γης από τους κόπους ξαλάφρωνε.

... τόσο η κακία γιατί να μας σπαράζει;

Οι νιές γενιές και τ' άξαφνα τα κέρδη

πάθη σφοδρά και ξιπασιά γεννήσαν.

Ο καρφωμένος τούτος που κοιτάζεις

τους Φαρισαίους συμβούλεψε σωστό 'ναι

για το λαό να βασανίσουν ένα.

Για άλλα, πιο γαληνά νερά σηκώνει

πανιά το καραβάκι του μυαλού μου,

που τόσο θάλασσα άγρια πίσω αφήνει.

Άλλην απόκριση, είπε, δε σου δίνω,

παρά την πράξη, πρέπει ο δίκιος πόθος

με τα έργα, δίχως λόγια να εχτελιέται.