Σαρλ Πιερ Μπωντλαίρ - Άλμπατρος


Συχνά για να περάσουνε την ώρα οι ναυτικοί
άλμπατρος πιάνουνε, πουλιά μεγάλα της θαλάσσης,
που ακολουθούνε σύντροφοι, το πλοίο, νωχελικοί
καθώς γλιστράει στου ωκεανού τις αχανείς εκτάσεις.

Και μόλις στο κατάστρωμα του καραβιού βρεθούν
αυτοί οι ρηγάδες τ’ ουρανού, αδέξιοι, ντροπιασμένοι,
τ’ αποσταμένα τους φτερά στα πλάγια παρατούν
να σέρνονται σαν τα κουπιά που η βάρκα τα πηγαίνει.

Πως κείτεται έτσι ο φτερωτός ταξιδευτής δειλός!
Τ’ ωραίο πουλί τι κωμικό κι αδέξιο που απομένει!
Ένας τους με την πίπα του το ράμφος του χτυπά
κι άλλος. χωλαίνοντας, το πως πετούσε παρασταίνει.

Ίδιος με τούτο ο Ποιητής τ’ αγέρωχο πουλί
που ζει στη μπόρα κι αψηφά το βέλος του θανάτου,
σαν έρθει εξόριστος στη γη και στην οχλοβοή
μες στα γιγάντια του φτερά χάνει τα βήματά του.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα ναυάγια που συγκλόνισαν την Ελλάδα - Όρια - 12 Φεβρουαρίου 1944

Νίκος Τσιφόρος - Αποφθέγματα

Οβίδιος

Μύθοι του Αισώπου - 103. Το παγώνι και ο γερανός

Τα 100 βιβλία που πρέπει να έχεις διαβάσει πριν πεθάνεις - 30. Το ουράνιο τόξο της Βαρύτητας - Τόμας Πίντσον

Μύθοι του Αισώπου - 111. Ο κυνηγός και η πέρδικα

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης