Ζεράρ ντε Βιλιέ - Ο δημιουργός των διάσημων μυθιστορημάτων της σειράς SAS
Ο Ζεράρ ντε Βιλιέ (ή ντε Βιλλιέ) (Gerard de Villiers) (Παρίσι, 8 Δεκεμβρίου 1929 - Παρίσι, 31 Οκτωβρίου 2013), ήταν Γάλλος συγγραφέας της ιδιαίτερα επιτυχημένης, σε παγκόσμιο επίπεδο, σειράς μυθιστορημάτων κατασκοπίας «SAS».
Συγγραφέας και δημοσιογράφος, ο ντε Βιλιέ σπούδασε δημοσιογραφία στο Παρίσι. Αφού εργάστηκε ως ξένος ανταποκριτής μέχρι το 1965, ξεκίνησε να γράφει κατασκοπευτικά μυθιστορήματα.
Ο ίδιος ο συγγραφέας είχε δηλώσει ότι αγνοεί τον ακριβή αριθμό των πωληθέντων από το 1965 βιβλίων του, ωστόσο υπολόγιζε ότι σε όλες τις χώρες έχουν κυκλοφορήσει από 120-150 εκατομμύρια αντίτυπα.
Η σειρά των βιβλίων που έγραψε ονομαζόταν SAS από τα αρχικά της φράσης Son Altesse Sérénissime (Η Αυτού Γαληνοτάτη Υψηλότης, στα γαλλικά), αναφερόμενη στον πρωταγωνιστή της, Πρίγκιπα και μυστικό πράκτορα Μάλκο Λίνγκε, κάνοντας ταυτόχρονα αναφορά στις ειδικές δυνάμεις της Βρετανίας που έχουν τα ίδια αρχικά (Special Air Service)
Έγραψε σχεδόν 200 βιβλία της σειράς SAS τα οποία σύμφωνα με τους New York Times έχουν πουλήσει περισσότερα από 100 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, γεγονός που κατατάσσει το έργο του δίπλα στις περιπέτειες του Τζέιμς Μποντ του Ίαν Φλέμινγκ. Μάλιστα, ο αριθμός πωλήσεων των βιβλίων του σημειώθηκε ενώ ο ντε Βιλιέ υπήρξε σχεδόν άγνωστος στις ΗΠΑ.
Εξηγώντας την επιτυχία τους ο ντε Βιλιέ έλεγε: «Είναι δημοσιογραφία σε μορφή μυθιστορήματος, ένα είδος φωτογραφίας μιας χώρας στο γεωπολιτικό πλάνο».
Τα τελευταία 50 χρόνια, ο ντε Βιλιέ έγραφε τέσσερα με πέντε βιβλία της σειράς SAS τον χρόνο.
Το πρώτο βιβλίο της σειράς SAS, το «SAS στην Κωνσταντινούπολη», κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1965. Κοινά στοιχεία στα βιβλία αυτά ήταν «μια γερή δόση γεωπολιτικής και εξωτισμού, σκηνές σκληρού σεξ και μπόλικης βίας». Συνολικά εκδόθηκαν 200 βιβλία της σειράς SAS, το τελευταίο από τα οποία τον Οκτώβριο του 2013.
Πολλά από τα βιβλία του «προέβλεπαν» δολοφονίες ξένων ηγετών, ενώ σε άλλα ο συγγραφέας χρησιμοποιούσε απόρρητες πληροφορίες, όπως για παράδειγμα συνέβη με την περίπτωση του Σέρβου καταζητούμενου για εγκλήματα πολέμου Ράντοβαν Κάρατζιτς.
Ταξίδευε για δύο εβδομάδες στη χώρα που τον ενδιέφερε, έγραφε για άλλες έξι και εξέδιδε τα βιβλία σε σταθερές περιόδους, κάθε Ιανουάριο, Απρίλιο, Ιούνιο και Οκτώβριο. Στο πλαίσιο της έρευνάς του βρισκόταν σε τακτική επαφή με δημοσιογράφους, διπλωμάτες, πράκτορες μυστικών υπηρεσιών ακόμη και με τρομοκράτες.
Τα έργα του δεν ήταν απλώς επίκαιρα, δεδομένου ότι ο ντε Βιλιέ έκανε επιτόπια έρευνα πριν γράψει κάθε βιβλίο. Σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις προέβλεψε γεγονότα και εξελίξεις («εντυπωσιακές συμπτώσεις») - περιγράφοντας γεγονότα που λίγο έως πολύ συνέβαιναν μέσα στα επόμενα χρόνια. Τέτοια περιστατικά είναι η αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του προέδρου Άσαντ της Συρίας στο βιβλίο του «Ο δρόμος προς τη Δαμασκό» (2012), η δολοφονία του Αιγυπτίου προέδρου Σαντάτ (Η συνωμοσία του Καΐρου, 1981), η δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού του Λιβάνου Ραφίκ Χαρίρι (Λίστα Χαρίρι, 2010). Το ύφος των μυθιστορημάτων του είχε σαν αποτέλεσμα να δέχεται κριτική ως αντιδραστικός, σεξιστής και σωβινιστής.
Το καλοκαίρι του 2012 έγραψε το «Ο δρόμος προς τη Δαμασκό». Σε αυτό περιέγραφε απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Μπασάρ αλ Ασαντ και μια επίθεση κοντά στο προεδρικό μέγαρο που έμοιαζε πολύ με ό,τι συνέβη στην πραγματικότητα έναν μήνα μετά την κυκλοφορία του βιβλίου.
Το 1980, ο ντε Βιλιέ είχε γράψει ένα μυθιστόρημα στο οποίο εξτρεμιστές ισλαμιστές δολοφονούν τον Αιγύπτιο πρόεδρο Ανουάρ ελ Σαντάτ, έναν χρόνο προτού δολοφονηθεί, ενώ σε άλλο βιβλίο του είχε «προβλέψει» τη δολοφονία της προέδρου της Ινδίας Ίντιρα Γκάντι.
Το μυθιστόρημα «Οι τρελοί της Βεγγάζης» κυκλοφόρησε έξι μήνες πριν από την επίθεση ισλαμιστών στο αμερικανικό προξενείο και τη δολοφονία του Αμερικανού πρεσβευτή Κρίστοφερ Στίβενς το 2012 και περιείχε περιγραφές του κέντρου διοίκησης της CIA στη Βεγγάζη.
Το 2007 εκδόθηκε το βιβλίο του «Κόκκινος Λίβανος» με θέμα Αμερικανούς, Ισραηλινούς και σαουδάραβες κατασκόπους που συνεργάζονται με στόχο την απαγωγή του επικεφαλής της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα, λίγο καιρό μετά την ένοπλη σύγκρουση Λιβάνου-Ισραήλ που διήρκεσε 33 ημέρες τον Ιούλιο του 2006. Τότε, ο ντε Βιλιέ είχε δηλώσει ότι η ιστορία αυτή ήταν κατά 80% αληθινή.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου