Νίτσα Τσαγανέα
Ελληνίδα ηθοποιός, που υπηρέτησε θέατρο και τον κινηματογράφο για σχεδόν εξήντα χρόνια.
Η Νίτσα (Ελένη) Λάσκαρη, όπως ήταν το πατρικό της όνομα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1903 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ελληνικού Ωδείου, με καθηγητές την ποιήτρια και ηθοποιό Θεώνη Δρακοπούλου («Μυρτιώτισσα»), τον Νίκο Παπαγεωργίου κ.α.
Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1924 με το «Θίασο Νέων», ερμηνεύοντας το ρόλο της «Φανής» στους «Φοιτητές» του Γρηγορίου Ξενόπουλου. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με σπουδαίους πρωταγωνιστές, όπως η Μαρίκα Κοτοπούλη, η Κυβέλη, ο Αιμίλιος Βεάκης, η Βάσω Μανωλίδου, ο Βασίλης Λογοθετίδης, ο Μίμης Φωτόπουλος και ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος.
Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1933 στην ελληνοτουρκική συμπαραγωγή «Ο κακός δρόμος» («Fena Yol»), που σκηνοθέτησε ο Ερτογρούλ Μουχσίν σε σενάριο Γρηγορίου Ξενόπουλου και στην οποία πρωταγωνιστούσαν η Μαρίκα Κοτοπούλη, η Κυβέλη, ο Γιώργος Παππάς και ο Βασίλης Λογοθετίδης, και στη συνέχεια το 1939 στην ταινία «Η Αγνούλα», γυρισμένη στο Κάιρο (για τεχνικούς λόγους ηχοληψίας) από τον Ιταλό-Aιγυπτιώτη σκηνοθέτη Αλεβίζε Ορφανέλλι, με Έλληνες ηθοποιούς του θεάτρου, που βρίσκονταν εκεί, για περιοδεία. Σε ταινίες που γυρίστηκαν στην Ελλάδα, πρωτοεμφανίστηκε στην πρώτη ταινία της Φίνος Φιλμ «Η Φωνή της Καρδιάς» το 1943, για να ακολουθήσουν πολλές ταινίες που άφησαν εποχή όπου ερμήνευσε χαρακτηριστικούς ρόλους, όπως «Ένας ήρωας με παντούφλες», «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», «Ο Θόδωρος και το δίκανο», «Η Κυρά μας η Μαμή», «Κρεβατομουρμούρα» και «Δόκτωρ ΖΙ Βέγγος».
Συνολικά στην καριέρα της έπαιξε σε περισσότερες από 40 ταινίες, με τελευταία την ταινία «Χάρρυ Κλυνν Αλαλούμ» το 1982 όταν ήταν ήδη 83 ετών.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής υπηρέτησε την Εθνική Αντίσταση μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ. Παντρεύτηκε δύο φορές. Την πρώτη με τον ηθοποιό και τροτσκιστή αγωνιστή Γιώργο Βιτσώρη (1889-1954), με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, την ηθοποιό και ποιήτρια Λιάνα Βιτσώρη (1924-1997), και τη δεύτερη με τον επίσης ηθοποιό Χρήστο Τσαγανέα.
Με τον Χρήστο Τσαγανέα εμφανίστηκαν ως ζευγάρι στο έργο «Αυτός είμαι» του Συναδινού.
Το ζευγάρι έμεινε μαζί μέχρι το 1977, όταν πέθανε ο Τσαγανέας, ενώ δεν απέκτησαν ποτέ παιδί μαζί. Η Νίτσα Τσαγανέα πέθανε το 2002 σε ηλικία 100 χρονών, και τάφηκε δίπλα στην κόρη της Λιάνα, η οποία είχε πεθάνει το 1997 σε ηλικία 73 ετών.
Η Νίτσα Τσαγανέα πέθανε στην Αθήνα στις 30 Απριλίου 2002 και κηδεύτηκε από το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών στις 4 Μαΐου.
Φιλμογραφία
Ο κακός δρόμος (1933)
Αγνούλα (1939)
Η φωνή της καρδιάς (1943)
Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948)
Έτσι έσβησε η ζωή μου (1952)
Ορκίστηκα εκδίκηση (1952)
Χαρούμενο ξεκίνημα (1954)
Κατρακύλισμα (1955)
Ο μεγαλοκαρχαρίας (1957)
Δυο αγάπες δυο κόσμοι (1958)
Ένας ήρως με παντούφλες (1958)
Η κυρά μας η μαμή (1958)
Μια λατέρνα μια ζωή (1958)
Ο μισογύνης (1958)
Τέσσερις νύφες και ένας γαμπρός (1958)
Ένας έλληνας στο Παρίσι (1959)
Ερωτικά σκάνδαλα (1959)
Λαός και Κολωνάκι (1959)
Να ζήσουν τα φτωχόπαιδα (1959)
Ο Θύμιος τάκανε θάλασσα (1959)
Όταν το μίσος κυβερνά (1959)
Πως περνούν οι παντρεμένοι (1959)
Κασσιανή (1960)
Πλούσιοι χωρίς λεφτά (1960)
Το χαμίνι (1960)
Μην κλάψεις για μένα (1961)
Ο καλός μας άγγελος (1961)
Το παιδί του μεθύστακα (1961)
Φτωχαδάκια και λεφτάδες (1961)
Ο Θόδωρος και το δίκανο (1962)
Οι γυναίκες θέλουν ξύλο (1962)
Ο διάβολος και η ουρά του (1962)
Ο δρόμος με τα κόκκινα φώτα (1963)
Όσα κρύβει η νύχτα (1963)
Μας ενώνει ο πόνος (1964)
Γιατί μ' εγκατέλειψες (1965)
Είναι βαρύς ο πόνος μου (1965)
Θύελλα σε παιδική καρδιά (1965)
Καημοί στη φτωχογειτονιά (1965)
Κάνε με πρωθυπουργό (1965)
Στοργή (1965)
Το ρομάντζο μιας καμαριέρας (1965)
Ένα καράβι Παπαδόπουλοι (1966)
Βοήθεια! Ο Βέγγος φανερός πράκτωρ 000 (1967)
Ένας απένταρος λεφτάς (1967)
Κατάρα είναι ο χωρισμός (1967)
Πάρε κόσμε (1967)
Τι κι αν γεννήθηκα φτωχός (1967)
Το πιο λαμπρό αστέρι (1967)
Το πλοίο της χαράς (1967)
Δόκτωρ Ζι-Βέγγος (1968)
Ο παληάτσος (1968)
Δάκρυα και διπλοπενιές (1969)
Ο ακτύπυτος κτυπήθηκε (1970)
Η κρεββατομουρμούρα (1971)
Μάρα η τσιγγάνα (1971)
Ο φαλακρός μαθητής (1979)
Αλαλούμ (1982)
Τηλεοπτικές Εμφανίσεις
Το Περίπτερο (1971, ΥΕΝΕΔ)
Εμφανίσεις στο Εθνικό Θέατρο
«Ζακυνθινή Σερενάτα» του Διονυσίου Ρώμα (1939)
«Το τραγούδι της κούνιας» του Γκρεγκόριο Μαρτίνεθ Σιέρα (1939)
«Ο Επιθεωρητής» του Νικολάι Γκόγκολ (1939)
«Οθέλος» του Γουίλιαμ Σέξπιρ (1939)
«Είλωτες» του Άγγελου Τερζάκη (1939)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου