Θεόφραστος - Χαρακτήρες: 15. Αυθάδεια

Η αυθάδεια (1) είναι λεκτική τραχύτητα στις συναναστροφές (2), και ο αυθάδης είναι ο άνθρωπος που όταν τον ρωτούν “Πού είναι ο τάδε;” απαντά “Μη με ενοχλείς”.

1. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, ο αυθάδης τείνει να γίνεται ευχάριστος στον εαυτό του και τοποθετεί την αυθάδεια στο άνω άκρο της κλίμακας που οδηγεί στην αρέσκεια δηλαδή την προσπάθεια να αρέσει κάνεις σε όλους (το ενδιάμεσο αρέσκειας αυθάδειας είναι η σεμνότης).  Είναι εγωιστής και δεν δέχεται να λαμβάνει συμβουλές. Η τραγωδία συνδέει την αυθάδεια με τον Προμηθέα και τη Μήδεια.

2. Ο ορισμός είναι ανεπαρκής.

Όταν τον χαιρετήσουν, δεν ανταποδίδει τον χαιρετισμό. Όταν πουλάει κάτι δεν λέει στους αγοραστές πόσο κάνει, αλλά ρωτάει “Πόσο λες να κάνει;” Σ’αυτούς που τον τιμούν και τους στέλνουν φαγητό στις γιορτές λέει ότι αυτά που του δίνουν δεν αξίζουν τίποτα. Δεν συγχωρεί ούτε αυτόν που τον λέρωσε χωρίς να το θέλει, ούτε αυτόν που τον έσπρωξε ή του πάτησε το πόδι. Στον φίλο, που τον παρακινεί να συνεισφέρει ένα ποσό σε έρανο, αφού του πει στην αρχή ότι δεν θα δώσει, ύστερα έρχεται και φέρνει το ποσό προσθέτοντας: “Πάνε χαμένα κι αυτά τα χρήματα”. Αν σκοντάψει στο δρόμο, είναι ικανός να καταραστεί την πέτρα. Δεν αντέχει να περιμένει κανέναν για πολλή ώρα. Αρνείται και να τραγουδήσει (σε συμπόσιο) και να απαγγείλει κάτι και να χορέψει. Είναι ικανός να μην προσεύχεται ούτε στους θεούς.

Πηγή: Θεόφραστος, Άπαντα, Τόμος 8, Εκδόσεις Κάκτος, Θεόφραστος Χαρακτήρες, Εκδόσεις Ζήτρος, Θεόφραστος Χαρακτήρες - Αρίστων ο Κείος Για την αλαζονεία - Σάτυρος Περί Χαρακτήρων, Εκδόσεις Εξάντας