14 σχεδιαστές αποχαιρετούν με σκίτσα τον δημιουργό του "Ποπάυ" και του "Τομ και Τζέρι"



Τον Τζιν Ντιτς, πιθανώς δεν τον ήξερες. Όμως, για έναν δημιουργό κόμικ και κινουμένων σχεδίων, η μεγάλη σημασία δεν είναι στο να ξέρεις τον ίδιο, όσο στο να ξέρεις τα "παιδιά του". Και τα παιδιά του Ντιτς τα ξέρεις. Τα ξέρεις πολύ καλά, αφού κάνουν ακόμα σήμερα τεράστια καριέρα. Είναι ένας ναύτης με τατουάζ άγκυρες, τσιμπούκι και αγάπη στο σπανάκι. Κι είναι μια γάτα μ' ένα ποντίκι που όλο κυνηγιούνται. Είναι ο Ποπάυ, κι είναι ο Τομ με τον Τζέρι. Είναι οι ήρωες που, αναπάντεχα, μες στο Πάσχα χάσαν τον πατέρα τους...

 Για τους ανθρώπους των κόμικ η απώλεια ήταν τεράστια. Και φρόντισαν να το δείξουν αυτό, αφού αποχαιρέτισαν τον 95χρονο Αμερικανό δημιουργό όπως του άξιζε. Δες εδώ από κάτω 15 σκίτσα, φόρους τιμής σ' έναν σπουδαίο καρτουνίστα, κι αποχαιρετιστήριο του Τομ, του Τζέρι και του Ποπάυ σ' έναν πολύ καλό μπαμπά...













 

Πηγή: provocateur.gr

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Δάντης Αλιγκέρι - Αποφθέγματα

Εικόνα
Στο μεσοστράτι απάνω της ζωής μας σε σκοτεινό πλανέθηκα ρουμάνι, τι ‘ταν ο δρόμος ο σωστός χαμένος. (η πρώτη φράση από τη «Θεία Κωμωδία», σε μετάφραση Ν.Καζαντζάκη) Οι πιο καυτές θέσεις στην κόλαση είναι κρατημένες γι’ αυτούς που, σε καιρούς μεγάλης ηθικής κρίσης, διατηρούν ουδέτερη στάση. Lasciate ogne speranza voi ch’ intrate. μτφρ: Αφήστε κάθε ελπίδα, εσείς που μπαίνετε (η επιγραφή στην είσοδο της κολάσεως, από τη «Θεία Κωμωδία») Στα μισά του ταξιδιού της ζωής, αρχίζουμε να ζούμε. Τρεις σπίθες: περηφάνια, φθόνος και φιλαργυρία, είναι αναμμένες σε κάθε ανθρώπινη καρδιά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη λύπη από την αναπόληση της ευτυχίας στις δυστυχισμένες μέρες. Η φύση είναι η τέχνη του Θεού. Ποιητή (εννοεί τον Βιργίλιο), του κάνω, σε ξορκίζω στο Θεό που εσύ δε γνώρισες ετούτον, κάμε απ' το πρόσκαιρο κι αιώνιο πάθος να φύγω, κι όπου μου 'ταξες ας πάμε, την πόρτα ν' αξιωθώ να δω του Πέτρου και τις
Διαβάστε περισσότερα

Σαν Σήμερα 13 Ιανουαρίου

Εικόνα
1435: Ο Πάπας Ευγένιος Δ' εκδίδει παπική βούλα με την οποία απαγορεύει στους Ισπανούς την υποδούλωση των ιθαγενών Γουάντσε στις Κανάριες Νήσους. 1797: Μία ναυμαχία ανάμεσα σε ένα γαλλικό πλοίο γραμμής και δύο βρετανικές φρεγάτες στα ανοικτά των ακτών της Βρετάνης τελειώνει με το γαλλικό πλοίο να ναυαγεί και με απολογισμό πάνω από 900 νεκρούς. 1822: Λήγει οριστικά η επανάσταση στη Χαλκιδική με την παράδοση του Αγίου Όρους, το οποίο δηλώνει υποταγή στο Σουλτάνο. Οι όροι που επιβάλλονται στους μοναχούς είναι βαρύτατοι. Μεταξύ αυτών προβλέπεται η αποστολή ομήρων στην Κωνσταντινούπολη, η εγκατάσταση τουρκικής φρουράς και η καταβολή διπλάσιων των καθυστερημένων φόρων. 1822: Η Α' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου καθιερώνει τη γαλανόλευκη ως επίσημο σύμβολο του επαναστατημένου γένους των Ελλήνων. 1893: Ιδρύεται στο Μπράντφορντ της Μεγάλης Βρετανίας το Ανεξάρτητο Εργατικό Κόμμα. 1895: Συνεδριάζει για πρώτη φορά η οργανωτική επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896, με πρόεδρο
Διαβάστε περισσότερα

Οκτώβριος - Αποφθέγματα

Εικόνα
Το ημερολόγιο θα δείχνει Οκτώβριο - με τα μαραμένα φύλλα και τις εξεγέρσεις. Τώρα που τέλειωσε το καλοκαίρι, τώρα που μπαίνει ο μην Οκτώβρης, σαν αυτοκράτωρ με πορφύρα, και πέφτουν οι βροχές του φθινοπώρου, και αναπνέω τις μυρουδιές της μουσκεμένης γης, σκεπτόμενος…
Διαβάστε περισσότερα

Τα 100 βιβλία που πρέπει να έχεις διαβάσει πριν πεθάνεις - 35. Το κουρδιστό πορτοκάλι - Άντονι Μπέρτζες

Εικόνα
35. Το κουρδιστό πορτοκάλι - Άντονι Μπέρτζες   Όταν ρώτησαν κάποτε τον Αντονι Μπέρτζες γιατί έδωσε τον τίτλο Κουρδιστό πορτοκάλι στο διασημότερο μυθιστόρημά του, απάντησε ότι ήθελε να προκαλέσει ένα μικρό γλωσσικό σοκ συνδυάζοντας το ζωντανό και το οργανικό στοιχείο με το ψυχρό και το μηχανικό. Το γλωσσικό σοκ όμως που εντέλει κατάφερε επεκτείνεται πέραν του τίτλου και στο αφηγηματικό αντίστοιχο που κυριαρχεί σε όλο το βιβλίο, τόσο από το είδος της γραφής όσο και από το θέμα του. «Λοιπόν, τι κάνουμε; Ε;» Ήμασταν εγώ, ο Άλεξ δηλαδή, και οι τρεις ντρούγκηδές μου, που ‘πα να πει ο Πιτ, ο Τζόρτζι και ο χαζο-Ντιμ. Καθόμασταν στο Γαλατομπάρ Κορόβα και στύβαμε τα ρασουντόκια μας ψάχνοντας να βρούμε κάτι να κάνουμε το βράδυ. Ήταν ένα φλιπάτο, σκοτεινό και κρύο χειμωνιάτικο απόβραδο, αν και ευτυχώς δεν έβρεχε. Το Γαλατομπάρ Κορόβα ήταν ένα μέστο από εκείνα που σέρβιραν γάλα-συν. Και μπορεί εσείς, ω αδελφοί μου, να έχετε ξεχάσει πια πώς ήταν εκείνα τα μέστα, μια που τα πράγματα αλλάζουν τόσο σκό
Διαβάστε περισσότερα

Έλενα Στριγγάρη - Ποιήματα

Εικόνα
ΚΑΙΡΟ ΠΡΙΝ ΦΥΓΟΥΝ Την μια φορά δεν το κατάλαβα και αντιδρούσα έντονα, με γκρίνια. Την άλλη το ‘νιωσα κι ήμουν διαλλακτική και τρυφερή. Μάταιος κόπος. Κάποιοι αγαπημένοι μας εγκαταλείπουν ψυχικά καιρό πριν φύγουν. 13/2/18 ΕΜΒΡΥΟ Πεθάνανε μαζί θεία και μάνα. Βαρύ το πένθος. Και ο νεκρός μου φίλος, στον ύπνο μου, ξαπλωμένος, ανοίγει το σακάκι του δεξιά, το απλώνει, κι εγώ, σε σμίκρυνση, γυμνή κουρνιάζω εκεί σε στάση εμβρύου. 25/1/18 Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΚΗΔΕΙΑ Απ’ τη συνηθισμένη πολιτική είναι καλύτερη η κοινή θρησκευτική κηδεία. Βέβαια, θ’ «ακούς» να σε αποκαλούν με το βαφτιστικό σου που δεν διάλεξες. Χάρη όμως στη παρηγορητική της ψαλμωδία, θα μείνεις περισσότερο -κοντά σε συγγενείς και φίλους- από τον τάφο έξω. 9/6/18 Μέθυσα Μέθυσα. Αθλιο κρασί!.. Βουίζει ο κόσμος!... (Θεέ μου, τι πονοκέφαλος!...) Ολα πικρός καφές και μεταμέλεια που σε αγάπησα πολύ κι ενώ ισάξια δεν ήπια με ήπιες. Θ' αυτοκτονήσουνε οι πόρτες Ο
Διαβάστε περισσότερα

Ο φονικός καύσωνας του 1987

Εικόνα
H φονική επέλαση θερμών αέριων μαζών το καλοκαίρι του 1987. Τότε που επίσημα ο καύσωνας άφησε πίσω του 1.300 νεκρούς, όμως διαφορετικές έγκυρες αναφορές ανεβάζουν αυτόν τον αριθμό σε 4.000 και επειδή γέμισαν οι θάλαμοι των νοσοκομείων τους έβαζαν ακόμα και σε βαγόνια – ψυγεία του ΟΣΕ! Η θερμοκρασία για 8 μέρες έφτασε στους 44 βαθμούς. Από τότε η Πολιτεία διαθέτει κλιματιζόμενες αίθουσες για όσους δεν διαθέτουν. Οι μεγαλύτεροι θυμούνται την Αθήνα να βράζει και ολόκληρη την Ελλάδα να μετράει νεκρούς, καρφωμένη στα δελτία ειδήσεων της ΕΡΤ, στο ραδιόφωνο και στις εφημερίδες. Το βαρύτερο φόρο το 1987 τον πλήρωσε η Αττική με περισσότερους από 1.000 νεκρούς. Πίσω από τον θλιβερό εκείνο απολογισμό κρυβόταν ένα μεγάλο μυστικό. Τα περισσότερα θύματα δεν έχασαν τη ζωή τους από την αφόρητη ζέστη στους δρόμους. Τα τσιμεντένια διαμερίσματα της πόλης μετατράπηκαν σε φούρνους, σε πυρακτωμένους «κλωβούς» όπου άφησαν την τελευταία τους πνοή εκατοντάδες ηλικιωμένοι. Τα κλιματιστικά δεν είχαν
Διαβάστε περισσότερα