Νίκος Καζαντζάκης - Αποφθέγματα (Γ Μέρος)

Όσο ζούμε μιαν ευτυχία, δύσκολα τη νιώθουμε. Μονάχα όταν περάσει και κοιτάξουμε πίσω μας, καταλαβαίνουμε ξαφνικά - και κάποτε με κατάπληξη - πόσο σταθήκαμε ευτυχισμένοι.

Μονάχα με την ελπίδα φτάνουμε στο ανέλπιδο.

Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά.

Δεν είναι η λευτεριά πέσε πίτα να σε φάω. Είναι κάστρο, και το παίρνεις με το σπαθί σου. Όποιος δέχεται από ξένα χέρια τη λευτεριά, είναι σκλάβος.

Τι βλέπεις γέροντα; τον ρώτησα.

Κι αυτός, χωρίς να σηκώσει το κεφάλι, να ξεκολλήσει τα μάτια από το νερό:

Τη ζωή μου, παιδί μου, μου αποκρίθηκε, τη ζωή μου που πάει ...

Για να ανέβεις στον ουρανό, πρέπει να πάρεις φόρα από τον πάτο της κόλασης

Έκανα υπομονή.

Ετοίμαζα μέσα μου κρυφά, χωρίς να το υποψιάζομαι, τη μέρα που θα κάνω φτερά και θα φύγω ...

Μην εξαρτάσαι από κανέναν κι από τίποτα. Από εμπειρία ή ανάμνηση. Η εξάρτηση από το παρελθόν όσο ευχάριστη κι αν είναι το μόνο που κάνει είναι να κομματιάζει το παρόν.