Τα πικρά ένσημα

Μερικοί δεν έχουνε κολλήσει 
πολλά ένσημα σε δουλειές, 
μα κόλλησαν άπειρα 
και γέμισαν βιβλιάρια ολόκληρα, 
αλλού.
Ένσημα στην κακοποίηση που δέχτηκαν
από παιδιά:
λεκτική, συναισθηματική, σεξουαλική, υπαρξιακή.
Ένσημα στην ορφάνια: χωρίς γονείς. Τέλος.
Ένσημα σε μια άλλη ορφάνια: με ζωντανούς γονείς.
Μα ανύπαρκτους.
Είναι αυτοί που μεγάλωσαν με γονείς,
νερό, τροφή, λεφτά,
μα ποτέ δεν τους ένιωσαν
δίπλα τους.
Ένσημα στην απόρριψη.
Διαρκώς κλειστές πόρτες.
Σε όλα.
Σχέσεις, φιλίες, αναγνώριση.
Παντού άκυρο.
Δεν ξέρω πότε θα βγουν στη σύνταξη
ετούτοι οι άνθρωποι,
και τι θα πάρουνε στον κόσμο αυτό,
μα η ψυχή τους είναι σίγουρα υπερπλήρης
από τότε που ήτανε παιδιά,
και οι άλλοι γύρω τους τους έβριζαν
φωνάζοντάς τους βλάκα, ηλίθιε, άχρηστε,
και άλλα σε πιο … γαλλικό στυλ.
Σα να δουλεύεις σε κάτεργα σκληρά
μοιάζει όλο αυτό,
και να σπας πέτρες,
χτίζοντας μιαν Ακρόπολη
στην καρδιάς σου τα βράχια.
Με μόνο θαυμαστή το Θεό,
και κανα δυο φίλους,
ίσως και κανα πνευματικό με καρδιά,
που μπόρεσαν
να διασχίσουνε το εισαγωγικό σου χάος
να μπούνε μέσα σου
και να γνωρίσουνε
στ’ αλήθεια
το ποιος είσαι. 

Πηγή: fb/ P. Andreas Konanos