Αρμάνδος Δελλαπατρίδης

Ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης -το πραγματικό του όνομα ήταν Τηλέμαχος Νατάλακας- ήταν ένας υπάλληλος συμβολαιογραφείου από τη Μυτιλήνη, που έφθασε στην Αθήνα το 1925 και σύντομα έγινε γνωστός στους κύκλους της πρωτεύουσας για τους δημόσιους πολιτικούς του λόγους, τους γεμάτους... ρομαντική τρέλα. Πάντα περιποιημένος και καλοντυμένος, συστηνόταν ως ο πρόεδρος του «Κόμματος των Κυανολεύκων» και υποσχόταν στους ψηφοφόρους του ότι θα συστήσει «υπουργείον Έρωτος». Έταζε μάλιστα και υπουργεία σε όσους όμως ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν το ποσό των δύο δραχμών.

Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1895 και χρόνια αργότερα ήλθε στην Αθήνα «δια να σώση την Ελλάδαν», όπως δήλωνε. Ήταν άκακος άνθρωπος και είχε τρελαθεί, λέγανε, είτε από έναν άτυχο έρωτα, είτε από το «δούλεμα» που υφίστατο από φίλους και γνωστούς στην πατρίδα του επειδή από μικρός είχε τη μανία της πολιτικής.

Η χαρακτηριστική του ενδυμασία περιλάμβανε ρεντιγκότα με σκληρό κολλάρο, ριγέ παντελόνι και ημίψηλο. Την εμφάνισή του συμπλήρωνε το μούσι, οι φαβορίτες και το μονόκλ. Φανατικός βενιζελικός είχε στήσει το στρατηγείο του στο καφενείο Ζαχαράτου (στη θέση που βρίσκεται σήμερα το ξενοδοχείο Athens Plaza), στην Πλατεία Συντάγματος. Από εκεί περιφερόταν στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας και εκφωνούσε πολιτικούς λόγους ως αρχηγός του φανταστικού κόμματος των Κυανοχιτώνων ή των Κυανολεύκων.

Ο Αρμάνδος Δελλαπατρίδης ήταν συμπαθής στο αθηναϊκό κοινό, που διασκέδαζε μαζί του και τον συντηρούσε με φιλοδωρήματα. Οι «οπαδοί» του συχνά συγκεντρώνονταν στην Πλατεία Συντάγματος, περισσότερο για να τον «προγκάρουν», όπως έγραφε ο Τύπος της εποχής, παρά για να ακούσουν τους πύρινους λόγους που εκφωνούσε με τις θέσεις του κόμματός του.

Έδινε κι αυτός αφορμές, όταν επιχειρηματολογούσε για την ανάγκη σύνδεσης της Ακρόπολης και του Λυκαβηττού με γέφυρα και ανέλυε τους λόγους γιατί είναι επιβεβλημένη η υπόγεια συγκοινωνία μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης.

«Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αγνοούν ποιος είναι ο υπουργός των Εσωτερικών (είμαι ένας εξ αυτών), αλλά κανείς ο οποίος να αγνοή τον Α. Δελαπατρίδην. Σ' όποιο κέντρο κι αν εμβή, όπου και αν παρουσιάζεται, ο κόσμος τον υποδέχεται με χειροκροτήματα, του βγάζει το καπέλλο και τον προσφωνεί "κύριον Αρχηγόν" ή "κύριον Πρόεδρον"... Ηρκεσε να εμφανισθή ένα βράδυ του περασμένου καλοκαιριού εις την πλατείαν του Συντάγματος και να εκφωνήση έναν πολιτικό λόγο, ούτε χειρότερον, ούτε καλλίτερον από εκείνους που εκφωνούνται εις την Ελληνικήν Βουλήν, διά να γίνη αμέσως διάσημος», έγραφε ο ποιητής Κώστας Ουράνης το 1926.

Η δημοτικότητα του Δελαπατρίδη πήρε τέτοιες διαστάσεις, που πολλοί αριστοκράτες της εποχής, που έμεναν έξω από το κέντρο της πόλης έστελναν τα αυτοκίνητα τους για να τον παραλάβουν και να τους διασκεδάσει κατ΄ οίκον. Πολλοί κατηγόρησαν τους αριστοκράτες ότι «χρησιμοποιούσαν» έναν τρελό για να κάνουν την πλάκα τους, ωστόσο υπήρξαν αρκετοί που του έδιναν χρήματα, ακριβά ρούχα- από δεύτερο χέρι- και άλλοι που του πλήρωναν χορταστικά γεύματα σε εστιατόρια. Στην Αθήνα βρέθηκαν και ορισμένοι που τον κορόιδευαν και του έδιναν επίτηδες νοθευμένο κρασί για να μεθάει και να λέει δημόσια ασυναρτησίες σκορπώντας το γέλιο. 

Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940 βρήκε τον Αρμάνδο Δελλαπατρίδη στο απόγειο της δόξας του. Ως τύπος είχε το δικό του νούμερο στις επιθεωρήσεις, υπήρξε θέμα χρονογραφημάτων και της καθημερινής γελοιογραφίας. Αλλά με την Κατοχή άρχισε η παρακμή του. Λόγω των στερήσεων, η διανοητική του κατάσταση επιδεινώθηκε. Κλείστηκε στο Δημόσιο Ψυχιατρείο, από το οποίο βγήκε μετά τον πόλεμο. 

Η φάρσα σε βάρος του Ο δημοσιογράφος Τάσος Κοντογιαννίδης περιγράφει σε άρθρο του μια κακόγουστη φάρσα εις βάρος του Δελαπατρίδη που τον οδήγησε στο να διαβεί το κατώφλι της Βουλής: «Το 1956, όταν παραιτήθηκε ο Καραμανλής, για να προσφύγει στις κάλπες, ένας φαρσέρ παρέδωσε σημείωμα στον Δελαπατρίδη, ότι τον καλεί ο πρόεδρος της Βουλής να ορκισθεί πρωθυπουργός. Ο Αρμάνδος έβαλε ημίψηλο και φράκο και έσπευσε μ’ ένα τσούρμο ξωπίσω του να φωνάζουν «να μας ζήσεις αρχηγέ!…» Τη στιγμή που έδειχνε στη φρουρά της πύλης το σημείωμα, αποχωρούσε τυχαία ο πρόεδρος της Βουλής Ντίνος Ροδόπουλος. Κατάλαβε τη φάρσα και για να μην τον κακοκαρδίσει, του λέει: «Πρόεδρε, ο βασιλεύς απουσιάζει και ο αρχιεπίσκοπος είναι άρρωστος! Τι λες; Να το αναβάλλουμε;». Ο Αρμάνδος με ικανοποίηση υποκλίθηκε και αποχώρησε. 

Στα τέλη της δεκαετίας του ’50, η εφημερίδα ΕΘΝΟΣ δημοσίευσε κάποιες δηλώσεις του Δελαπατρίδη, ο οποίος είχε προβλέψει ότι ο Κ. Καραμανλής θα κυβερνούσε τη χώρα. 

-«Προσωπικότητες του άλλοτε ένδοξου κόμματος του Ελευθερίου Βενιζέλου με επλησίασαν και μου εζήτησαν να αναλάβω εγώ την αρχηγία. Αρνήθηκα. 

-Γιατί; (τον ρωτά ο δημοσιογράφος). 

-Μα τι λέτε; Τρελός είμαι να βγάλω εγώ το φίδι από την τρύπα; Αυτοί που το έβαλαν ας το βγάλουν. Εξάλλου υπάρχει και ο Μαρκεζίνης ο μεγαλύτερος γόης φαρμακερών μάλιστα φιδιών....


Ο Αρμάνδος Δελλαπατρίδης πέθανε, ολότελα ξεχασμένος, στο Δημοτικό Νοσοκομείο της Αθήνας, την 1η Ιουνίου 1960, σε ηλικία 65 ετών.

Πηγή: sansimera.gr, newsbeast.gr, mixanitouxronou.gr