Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος - Αποφθέγματα
Ας μη αποβλέπουμε αγαπητοί, μόνο στο να μη πάθουμε κανένα κακό από τους εχθρούς μας, αλλά και στο πως και εμείς δεν θα προξενήσουμε σ' αυτούς κακό.
2. Δεν πρέπει να μισούμε τους αιρετικούς, αλλά την αίρεση, όχι τον άνθρωπο, αλλά την πονηρή πράξη, την διεφθαρμένη γνώμη.
3. Δεν καταστρέφει τόσο η αμαρτία, όσο η απελπισία που ακολουθεί την αμαρτία.
4. Δεν κρινόμαστε από τα αποτελέσματα των ενεργειών μας, αλλά από την πρόθεσή μας.
5. Εκείνος που απογοητεύτηκε και δεν μετανοεί, αποκλείει τη διόρθωση του, εφ' όσων δε θέλει να χρησιμοποιήσει τα φάρμακα που επιβάλλει η μετάνοια.
1. Δεν λιώνει τόσο εύκολα ο ήλιος το χιόνι, όσο η ελεημοσύνη τις αμαρτίες μας, σαν πέσει πάνω τους.
2. Δώσε ψωμί και πάρε παράδεισο. Δώσε μικρά και πάρε μεγάλα. Δώσε θνητά και πάρε αθάνατα. Λύτρο της ψυχής είναι η ελεημοσύνη.
3. Κάθε επιεικής και πράος εύκολα οδηγείται στην φιλανθρωπία, γιατί τη φτώχεια των άλλων τη θεωρεί σαν δική του δυστυχία.
4. Μεγάλο αγαθό είναι το να ελεεί κάποιος τους φτωχούς. Αλλά τίποτε δεν είναι τόσο μεγάλο, όσο το να απαλλάσει κάποιον από την πλάνη.
5. Όταν η γυναίκα δαπανά όλη την περιουσία ή το μεγαλύτερο μέρος από τα υπάρχοντα στα στολίδια, κατ' ανάγκην περιορίζεται το χέρι από τη γεναιοδωρία της ελεημοσύνης.
6. Στην επίγεια ζωή, πρέπει να αποθηκεύουμε έλαιον, δηλαδή να κάνουμε ελεημοσύνες, για να μας φανεί χρήσιμο εκεί στην άλλη ζωή.
Ας απομακρύνουμε από το στόμα μας κοροϊδίες και βρισιές και αισχρολογίες, καθώς και την κακή συνήθεια των όρκων.
1. Έχουμε ανάγκη από όπλα, και είναι μεγάλο όπλο η προσευχή.
2. Εκείνος που πρόκειται να προσευχηθεί, δεν τολμάει να πει τίποτε το άπρεπο, ούτε κατά τη διάρκεια του φαγητού.
3. Είναι ανάγκη να προσεύχεται κανείς πάντοτε και ασταμάτητα, και εκείνος που βρίσκεται σε θλίψη και εκείνος που ζει με άνεση.
4. Εκείνος που αξιώθηκε να μιλήσει με το Θεό, πόσα αγαθά δεν θα απολαύσει; Διότι η προσευχή είναι διάλογος με τον Θεό.
5. Η προσευχή δεν χρειάζεται ορισμένη στάση, ορισμένους τόπους και καιρούς, αλλά γενναίο και νηφάλιο φρόνημα.
«Το δικό μου» και «το δικό σου», τα ψυχρά τούτα λόγια, φέρνουν στη ζωή μας όλες τις συμφορές, προκαλούν πολέμους, ανατρέπουν και αναστατώνουν τα πάντα.
«Το δικό μου» και το «δικό σου», τα καταραμένα και μιαρά τούτα λόγια, μπήκαν στον κόσμο από το διάβολο.
Όπου επικρατεί «το δικό μου» και «το δικό σου», εκεί κάθε γνώμη γίνεται αφορμή διαμάχης και φιλονικίας. Όπου όμως δεν υπάρχει αυτό, βασιλεύει η ομόνοια και η ειρήνη.
(«Θέματα Ζωής» β’ τόμος – Ιερά μονή Παρακλήτου)
Πηγή: fb/ Στα Μονοπάτια των Αγίων
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου