Έλενα Στριγγάρη - Ποιήματα

ΚΑΙΡΟ ΠΡΙΝ ΦΥΓΟΥΝ

Την μια φορά δεν το κατάλαβα
και αντιδρούσα έντονα, με γκρίνια.
Την άλλη το ‘νιωσα
κι ήμουν διαλλακτική και τρυφερή.
Μάταιος κόπος.
Κάποιοι αγαπημένοι
μας εγκαταλείπουν ψυχικά
καιρό πριν φύγουν.

13/2/18


ΕΜΒΡΥΟ

Πεθάνανε μαζί θεία και μάνα.
Βαρύ το πένθος.
Και ο νεκρός μου φίλος, στον ύπνο μου,
ξαπλωμένος,
ανοίγει το σακάκι του δεξιά,
το απλώνει,
κι εγώ, σε σμίκρυνση, γυμνή
κουρνιάζω εκεί σε στάση εμβρύου.

25/1/18


Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΚΗΔΕΙΑ

Απ’ τη συνηθισμένη πολιτική
είναι καλύτερη
η κοινή θρησκευτική κηδεία.
Βέβαια,
θ’ «ακούς» να σε αποκαλούν
με το βαφτιστικό σου
που δεν διάλεξες.
Χάρη όμως στη παρηγορητική της ψαλμωδία,
θα μείνεις περισσότερο
-κοντά σε συγγενείς και φίλους-
από τον τάφο έξω.

9/6/18

Μέθυσα

Μέθυσα.

Αθλιο κρασί!..

Βουίζει ο κόσμος!...

(Θεέ μου, τι πονοκέφαλος!...)

Ολα πικρός καφές

και μεταμέλεια

που σε αγάπησα πολύ

κι ενώ ισάξια δεν ήπια

με ήπιες.

Θ' αυτοκτονήσουνε οι πόρτες

Ο Ερωτας όταν θα φύγει

θα ξεπηδήσουνε σε πρώτο πλάνο

οδυνηρά τα φόντα.

Θα επιβληθούνε στη ζωή μου τα ντουβάρια.

Ξεχνώ τις πόρτες.

Τα πλαίσια τα προορισμένα να φέρνουν και να παίρνουν.

Θέλω να τις ξεχνώ. Γιατί

απουσιάζοντας εσύ που τις εργοδοτούσες, θ' απεργούν.

Λες κι άνοιγε η ψυχή τους όταν τις περνούσες,

πιστές σ' εσένα, ζώντας λες από χάρη σου,

θα φτάσουν αυτοϋποτιμώμενες στην εγκατάλειψή τους

-- μονάχα δείχνοντάς μου

λιγάκι απόξω τοίχο

και το άνοιγμα του σκοτεινού και σιωπηλού διαδρόμου --

ν' αναιρούνται.

Κουκάκι, 1989

Κι όταν χωρίζουμε

Καταμεσήμερο

με το θερμόμετρο να δείχνει στο 40.

Ο ιδρώτας από το δασύτριχό σου σώμα

κυλάει πλουσιότερος επάνω μου.

Πίνω το σάλιο σου,

το ηλεκτροφόρο εσωτερικό σου ποτάμι.

Κι όταν χωρίζουμε

οδηγώντας στη νύχτα

μου φαίνεται

μέσ' απ' την αγκαλιά του αφρόλουτρου,

από του σώματός μου όλους τους πόρους,

πως σε αναπνέω πάλι.

Κουκάκι, 1990

Πηγή: avgi.gr, sarantakos.com