Ρένα Καρθαίου - Ποιήματα
Γύρω Γύρω Όλοι
Γύρω γύρω όλοι
χιόνια στο περβόλι
άσπρα γίναν τα κλαριά
άσπρα στρώθηκαν χαλιά
κι ο χιονάνθρωπος απ’ έξω
με καλεί να παίξω.
Γύρω γύρω όλοι
άνθη στο περβόλι
άνθισεν η κερασιά
ρόδισε η ροδακινιά
παντού χλόη και γρασίδι
ώρα για παιχνίδι.
Γύρω γύρω όλοι
ζέστη στο περβόλι
σύκα γέμισε η συκιά
κόκκινη η κληματαριά
κι ένα τόσο δα πουλί
"έλα έξω" με καλεί.
Γύρω γύρω όλοι
μαραμένο το περβόλι
φύλλα σκέπασαν τη γη
η βροχή πια δεν αργεί
του σχολειού η καλή ποδιά
αγκαλιάζει τα παιδιά.
Γύρω γύρω όλοι
η ζωή περβόλι
χιόνια άνθη και βροχή
κάθε χρόνο απ’ την αρχή
και το ξέρουμ’ όλοι:
μια δουλειά, μια σχόλη.
Η Αστροναύτισσα
Φεύγω, πάω στο φεγγάρι
με βαλίτσες κι άλλα βάρη.
Παίρνω και μια σκούπα τόση,
σκόνες, στάχτες να σαρώσει.
Είμαι εγώ νοικοκυρά
και τα θέλω καθαρά.
Πάω να ρίξω χώμα σάκους
σε κρατήρες και σε λάκκους.
Πάω αέρα, πάω νερό
και λουλούδια ένα σωρό.
Πάω να φτιάξω μιαν αυλή
φεγγαρίσια, στρογγυλή,
με πολλά μυριστικά,
γλάστρες και βασιλικά.
Και στη μέση θα διαλέξω
μια γαζία να φυτέψω,
να ’χει ολάνθιστους χρυσούς,
μικροφέγγαρους ανθούς,
που το ολόγιομο φεγγάρι
για παιδιά του θα τους πάρει.
Κι όταν το άρωμά τους νιώσει,
μοναξιά δε θα ’χει τόση.
Αστροναύτισσα κινάω
στο φεγγάρι για να πάω
κι αφού εκεί τα συγυρίσω,
πάλι θα γυρίσω πίσω.
Προσευχή ενός μικρού κοριτσιού
Παναγιά μου, το μωρό σου
είν’ το πιο όμορφο του κόσμου.
Αγκαλίτσα να το πάρω
λίγο δώσ’ μου.
Δεν το ρίχνω, μη φοβάσαι,
σαν και τι θα σ’ το προσέξω.
Λίγο μόνο να το πιάσω,
να το παίξω.
Θα σ’ το πλύνω, θα σ’ το ντύσω,
στα χρυσά του τα μαλλιά
θα του δέσω μια κορδέλα
θαλασσιά.
Θα του κάνω μια βολτίτσα
στο περβόλι, στη λιακάδα.
Τέτοιο ολόφωτο παιδάκι
δεν ξανάδα.
Γι’ αυτό, δώσ’ μου το λιγάκι
το παιδί σου να το παίξω.
Μη φοβάσαι, Παναγιά μου,
θα προσέξω.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου