Βασίλης Ρώτας: Το Χριστινάκι
Δώδεκ' αγόρια του σκολειού κι η Χριστινιώ μια τάξη, μη βρέξει και μη στάξει. Τ' αγόρια τ' ορκιστήκανε στην παληκαροσύνη να κλέψουν τη Χριστίνη. Βαρκούλα αρματώνουνε με σταυρωτό πανάκι- Χριστίνα-Χριστινάκι. Ποιός είδε πετροπέρδικα να παίζει με γεράκια στο πλάι στα θυμαράκια; Ποιός είδε την ξανθόμαλλη γελούσα και πανώρια να παίζει με τ' αγόρια; Έμπα, καλή, στη βάρκα μας να πάμε και να ΄ρθούμε τραγούδι που θα ειπούμε! Τ' αστέρια τρεμουλιάζουνε στου ζέφυρου το χάδι τ' όμορφο τούτο βράδυ. Σπαρμένο χρυσολούλουδα το πέλαγο λιβάδι τ' όμορφο τούτο βράδυ. 'Aλλοι ταιριάζουν τα πανιά κι άλλοι κουπί τραβούνε, Χριστίνα, ο νους σου πού 'ναι; Το Χριστινάκι τραγουδεί της βάρκας κυβερνήτης, γλυκειά που 'ν' η φωνή της! Και λέει τραγούδι του έρωτα και για τον πόθο λέει, για το φιλί που καίει κι η βάρκα εποθοφτέρωσε κι ορθοπηδάει το κύμα τραβώντας όλο πρίμα. Γέλια,τραγούδια εσώπασαν, τ΄αγόρια συμπαλεύουν, μοχτούν, φιλί γυρεύουν. Χ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου