Φοίβος Ταξιάρχης

Ο Ταξιάρχης Κόλλιας, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Φοίβου Ταξιάρχη γεννήθηκε το 1926, στην Καλοσκοπή Φωκίδας, όπου τέλειωσε το Δημοτικό. Ηρθε στην Αθήνα, όπου τέλειωσε πέντε τάξεις του Γυμνασίου. Την τελευταία τάξη την τελείωσε στην Αμφίκλεια Φθιώτιδας, το 1944, επειδή είχε φύγει ως παράνομος από την Αθήνα, λόγω της συμμετοχής του στην ΕΑΜική Αντίσταση. Το 1947 μπήκε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, σπουδάζοντας παράλληλα στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1949 προσλήφθηκε στο Εθνικό Θέατρο, αλλά διέκοψε την εργασία του, λόγω της στρατιωτικής θητείας του, μέχρι το 1951.
Η πρώτη θεατρική του εμφάνιση έγινε με το ρόλο του Κινησία στη «Λυσιστράτη», από το «Θυμελικό θίασο» του Λίνου Καρζή. Το 1952 συμμετείχε στις πρώτες, μεταπολεμικές, «Δελφικές Γιορτές» που είχε καθιερώσει ο Αγγελος Σικελιανός, παίζοντας τους ρόλους «Κράτος» και «Ωκεανός» στον αισχυλικό «Προμηθέα δεσμώτη».

Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με τους θιάσους των Βασίλη Διαμαντόπουλου, Καρόλου Κουν, Κυβέλης, Μίμη Φωτόπουλου, Ν. Χατζίσκου και πολλών άλλων. Πολύχρονη και σημαντική ήταν η συνεργασία του με το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο» του Μάνου Κατράκη. Από το 1959 μέχρι το 1962 πρωταγωνιστούσε στο «Πειραϊκό Θέατρο» του Δ. Ροντήρη, που περιόδευε σε πολλές χώρες.

Υπήρξε ιδρυτικό και διευθυντικό στέλεχος του πρώτου εταιρικού θιάσου «Αρμα Θεάτρου», τη λειτουργία του οποίου ανέστειλε η χούντα. Το 1976 δημιούργησε τον εταιρικό θίασο «Ελεύθεροι Καλλιτέχνες», ο οποίος ανέβασε δεκαπέντε άπαικτα νεοελληνικά έργα, που για διάφορους πολιτικούς κυρίως λόγους ήταν παραγκωνισμένα και αποσιωπημένα. Ετσι είδαν για πρώτη φορά το φως της σκηνής τα έργα «Κολοκοτρώνης» του Β. Ρώτα, «Χάσης» του Δ. Γουζέλη, «Πιάνο - Καραγκιόζικα», «Ελληνικά νιάτα», «Γραμματιζούμενοι» του Β. Ρώτα, η διασκευή του Δ. Φωτιάδη στους «Μέναιχμους» του Πλαύτου με τίτλο «Ο κόσμος ανάποδα», «Ο Αζάρ» του Ν. Περγιάλη, «Μαρία Πενταγιώτισσα» του Μποστ, «Πέρα από τον ίσκιο των κυπαρισσιών» του Γ. Ρίτσου, κ.ά. Στα περισσότερα είχε την ευθύνη της σκηνοθεσίας τους. Ο θίασος αυτός έπαψε να λειτουργεί το 1986 για οικονομικούς λόγους. Το πολυπρόσωπο αυτό συγκρότημα όπως και το προδικτατορικό «Αρμα Θεάτρου» είχαν σαν δεύτερο κύριο στόχο τους, να παρουσιάσουν υπεύθυνα τις παραστάσεις τους - άρτιες καλλιτεχνικά και τεχνικά - όχι μόνο στο κοινό της Αθήνας, στους δήμους και τις κοινότητες, σε εργοστάσια, φοιτητικά και σχολικά αμφιθέατρα, αλλά και σε χωριά και πόλεις της χώρας μας.

Για πολλά χρόνια εργάστηκε σε πολλές ραδιοφωνικές εκπομπές θεάτρου και λόγου και σκηνοθέτησε πολλά νεοελληνικά και ξένα έργα. Επαιξε σε αρκετές ταινίες και σε τηλεοπτικές σειρές, όπως «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», «Αρραβωνιάσματα», «Ουράνιο τόξο» κ.ά. καθώς και στο ελληνογιουγκοσλαβικό τηλεοπτικό οδοιπορικό κοινής παραγωγής «Πλάκα - Σκαρντάλιε».

Μετά τη μεταπολίτευση, με άλλους παλιούς και νέους προοδευτικούς ηθοποιούς, συμμετείχε στην κίνηση για την αποχουντοποίηση και ανασύσταση του ΣΕΗ. Μέχρι το 1971 δίδασκε στη Δραματική Σχολή Αθηνών, από όπου τον απέλυσαν λόγω ιδεολογίας.

Ελαβε μέρος στους επαγγελματικούς αγώνες του κλάδου του και εκλέχτηκε αρκετές φορές μέλος του ΔΣ του ΣΕΗ. Διακρίθηκε με: χρυσό μετάλλιο για παραστάσεις αρχαίου δράματος στο «Ελληνικό Θέατρο» του Λος Αντζελες, χάλκινο μετάλλιο για παραστάσεις αρχαίου δράματος στο Ισραήλ, τιμητικό μετάλλιο και δίπλωμα της ΕΡΤ, μετάλλιο και δίπλωμα σε αναγνώριση της συμμετοχής του στην Εθνική Αντίσταση κ.ά.

Επίσης, έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά διάφορα άρθρα του και έχει κάνει διαλέξεις για το θέατρο, τη θεατρική παιδεία, την καλλιτεχνική και πνευματική καλλιέργεια των ευρύτερων στρωμάτων του λαού.

Ο Φοίβος Ταξιάρχης έφυγε στις 11 Οκτωβρίου 2007, στο νοσοκομείο Σωτηρία όπου είχε εισαχθεί μερικές μέρες νωρίτερα λόγω κρίσης των μακρόχρονων καρδιακών και πνευμονολογικών του προβλημάτων. «Εφυγε», όρθιος... Για να μην κουράσει καμιά νοσηλεύτρια, σηκώθηκε από το κρεβάτι, έβγαλε τη μάσκα οξυγόνου για να πάει στην τουαλέτα και υπέκυψε.

Η κηδεία του, δύο ημέρες αργότερα, ήταν πολιτική κι έγινε στο νεκροταφείο της Καισαριανής, υπό τους ήχους κλασικής μουσικής.

«Ακριβέ μας Φοίβο» - είπε η Ελένη Γερασιμίδου, πρόεδρος του ΣΕΗ - αποχαιρετώντας τον. «Τίμησες όσο λίγοι το θέατρο που λάτρεψες, με σπουδαίους ρόλους, σε σπουδαία έργα. Σίγουρα είχες βρει από νωρίς τον ορισμό του ηθοποιού, την ουσιαστική σημασία του. Αγωνίστηκες σε καιρούς δύσκολους για την τέχνη σου, συμμετέχοντας σε ιστορικούς θιάσους. Βιογραφικό πλούσιο, αξιοζήλευτο. Βραβεία, διακρίσεις. Επιλογές με συνείδηση καλλιτεχνική. Οπως με συνείδηση στρατεύτηκες μέχρι το τέλος για το ρόλο σου στην κοινωνία. Το ΣΕΗ σου χρωστάει πολλά. Ναι, ξέρουμε, θα πεις πως έκανες την υποχρέωσή σου. Υποχρέωσή σου η ιδέα του εταιρισμού, η συμμετοχή σου στο λαϊκό κίνημα, στην Αντίσταση, στους σκληρούς αγώνες του σωματείου μας. Η φωνή σου, το παράστημά σου, η διακριτική σοφία σου, γέμισαν το σωματείο μας μέχρι το τέλος και μας έκαναν περήφανους που είμαστε κι εμείς μέλη του. Η εφημερίδα μας πάει καλά, ανεκτίμητε σύντροφέ μας, χάρη στη δική σου πολύτιμη ενασχόληση. Σ' ευχαριστούμε που μας λογάριασες συναδέλφους και συναγωνιστές. Σ' ευχαριστούμε που μας έμαθες τις υποχρεώσεις μας».

Φιλμογραφία

Γερακίνα (1958)
Επικίνδυνη αποστολή (1961)
Οι νέοι θέλουν να ζήσουν (1965)
Η έξοδος του Μεσολογγίου (1966)
Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά (1969)
Η νεράιδα και το παλληκάρι (1969)
Εν ονόματι του νόμου (1970)
Ο Αστραπόγιαννος (1970)
Η κόρη του ήλιου (1971)
Η φόνισσα (1974)
Η ηλικία της θάλασσας (1978)
Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο (1980)

Τηλεοπτικές Σειρές

Ο άνθρωπος δίχως πρόσωπο (1972, ΕΙΡΤ)
Οι γιοί του Κάιν (1973, ΕΙΡΤ)
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1975, ΕΙΡΤ)
Φωτεινή Ζάρκου (1975, ΥΕΝΕΔ)
Η ετυμηγορία (1978, ΥΕΝΕΔ)
Ουράνιο τόξο (1983, ΕΡΤ)
Τα αρραβωνιάσματα (1983, ΕΡΤ)

Πηγή: rizospastis.gr, sansimera.gr