Δημοσθένης

Ήταν από τους κορυφαίους Έλληνες ρήτορες. Ηταν τραυλός, ασθενικός στο σώμα, είχε άσχημες κινήσεις τους ώμους και γενικά σε όλη την εμφάνιση αλλά κατόρθωσε να υπερνικήσει όλα τα ελαττώματά του. Γεννήθηκε στην Παιανία, σημερινό Λιόπεσι. Σε ηλικία επτά ετών έχασε τον πατέρα του ο οποίος ήταν αρκετά εύπορος  και άφησε περιουσία περί τα 15 τάλαντα. Την περιουσία αυτή σφετερίσθηκαν οι κηδεμόνες, οι οποίοι παραμέλησαν τη μόρφωση του Δημοσθένη. 

Οταν ενηλικιώθηκε και είχε δικαίωμα να διεκδικήσει την πατρική περιουσία, με τη βοήθεια του δασκάλου του ρήτορα Ισαίου και με πέντε δικανικούς λόγους, διέσωσε μέρος της πατρικής περιουσίας.

Εγραψε ως λογογράφος δικανικούς λόγους και ως συνήγορος είχε πολύ μεγάλη πελατεία και απεκόμισε πολλά κέρδη. Επιθυμούσε να ρητορεύει στην εκκλησία του Δήμου. Για να το καταφέρει έπρεπε να νικήσει τον τραυλισμό του. Έκανε καθημερινή εξάσκηση με χαλίκια στο στόμα, ώστε να βελτιώσει το πρόβλημά του. Ξεκίνησε να ρητορεύει με σκοπό την συσπείρωση των Αθηναίων εναντίον των Περσών, αλλά και των Μακεδόνων. Ο Δημοσθένης φημιζόταν για την εχθρική του στάση απέναντι στον βασιλιά Φίλιππο. Για να υποστηρίξει τις θέσεις του συνέταξε τους περίφημους φιλιππικούς λόγους, προσπαθώντας να πείσει τους Αθηναίους να μην υποταχθούν στους Μακεδόνες και να συμμαχήσουν με τους Θηβαίους. Η ρητορική του ήταν η αιτία, που όταν ο Μέγας Αλέξανδρος ανέλαβε την εξουσία, απαίτησε την παράδοση του. Οι Αθηναίοι κατάφεραν να το αποτρέψουν και ο Δημοσθένης παρέμεινε στην Αθήνα.

Η πολιτική του Δημοσθένη βρήκε συνηγόρους και κατηγόρους. Η πρώτη υποστηρίζουν ότι δικαίως αγωνιζόταν για τη δόξα της πατρίδας του. Οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι το πολιτικό δόγμα του Δημοσθένη ήταν μεγάλο λάθος και αυτό αποδείχτηκε εκ των υστέρων.

Το οικονομικό σκάνδαλο που ξέσπασε το 324 π.Χ. ενοχοποιούσε τον Δημοσθένη, ο οποίος παρά τη ρητορική του δεινότητα δεν κατάφερε να πείσει για την αθωότητα του. Όλα ξεκίνησαν, όταν ο Άρπαλος του Μαχάτα, ο έμπιστος διαχειριστής των θησαυρών του Μέγα Αλέξανδρου, άρπαξε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό από τους Μακεδόνες και κατέφυγε στην Ασία. Δημιούργησε δικό του μισθοφορικό στρατό και κατευθύνθηκε προς την Αθήνα. Οι Αθηναίοι, και κυρίως ο Δημοσθένης, δεν είδαν με καλό μάτι την έλευση του στην πόλη. Τελικά έγινε δεκτός σαν ικέτης αλλά όταν ο στρατηγός των Μακεδόνων Αντίπατρος πληροφορήθηκε ότι ο Άρπαλος βρισκόταν στην Αθήνα, ζήτησε να τον παραδώσουν. Οι Αθηναίοι, με προτροπή του Δημοσθένη, προτίμησαν να τον φυλακίσουν και να καταθέσουν τα χρήματά του στην Ακρόπολη. Ο Άρπαλος όμως κατάφερε να δραπετεύσει και τότε διαπιστώθηκε ότι το ποσό των χρημάτων ήταν λιγότερο από αυτό που έπρεπε....

Σύμφωνα με έρευνα που διενεργήθηκε σημαντικά πρόσωπα είχαν δωροδοκηθεί, ανάμεσα τους ο Δημοσθένης με 20 τάλαντα. Οι Αθηναίοι τον καταδίκασαν να πληρώσει πρόστιμο 50 ταλάντων αλλά επειδή δεν είχε τα χρήματα τον φυλάκισαν. Ο Δημοσθένης κατάφερε να δραπετεύσει και να καταφύγει στην Τροιζήνα. Με τον θάνατο του Μέγα Αλέξανδρου οι Αθηναίοι τον δέχτηκαν πίσω. Όμως ο Μακεδόνας αντιβασιλέας Αντίπατρος, ένα χρόνο αργότερα διέταξε τον θάνατο του. Ο Δημοσθένης, για να αποφύγει την σύλληψη, κατέφυγε στον Ναό του Ποσειδώνος στην Καλαυρεία, όπως ονομαζόταν στην αρχαιότητα ο Πόρος και αυτοκτόνησε πίνοντας κώνειο.

42 χρόνια μετά το θάνατό του οι Αθηναίοι έστησαν στην αγορά χάλκινο ανδριάντα του με το παρακάτω επίγραμμα χαραγμένο στη βάση:

Eἴπερ ἴσην ῥώμην γνώμῃ, Δημόσθενες, εἶχες,
οὔποτ' ἄν Ἑλλήνων ἦρξεν Ἄρης Mακεδών.

(Aν πράγματι, Δημοσθένη, είχες σωματική δύναμη παρόμοια με την πνευματική, δε θα εξουσίαζαν ποτέ τους Έλληνες οι πολεμικοί Mακεδόνες.)

Οι λόγοι του:

O Δημοσθένης χρησιμοποιεί την καθαρή αττική διάλεκτο. Oι μεταφορικές έννοιες, οι εικόνες και οι υπερβολές προσδίδουν στο λόγο του ύφος μοναδικό, ενώ το πάθος, η πειστικότητα, η ζωντάνια, η γλωσσική απλότητα και ο ειρωνικός τόνος αποτελούν γνωρίσματα της τέχνης του.

H πρώτη δημόσια εμφάνισή του έγινε με το λόγο του Περὶ ἀτελείας πρὸς Λεπτίνην, για να αποκρούσει την πρόταση του Λεπτίνη να μη μένει κανείς αφορολόγητος. Aκολούθησε ο Kατὰ Tιμοκράτους, που στρέφεται εναντίον όσων αισχροκερδούν σε βάρος της πόλης, και ο Περὶ τῶν Συμμοριῶν, που προτείνει στους Aθηναίους να προετοιμαστούν για πόλεμο εναντίον του Φιλίππου. O Ἐπιτάφιος είναι επικήδειος λόγος για τους νεκρούς στη μάχη της Xαιρώνειας, όπου πήρε μέρος και ο ίδιος.

H πολιτική σύνεση του Δημοσθένη διαφαίνεται στους τρεις Ὀλυνθιακούς, στους οποίους προτείνει την παροχή βοήθειας στους κατοίκους της Oλύνθου, πόλης της Xαλκιδικής, για να αντισταθούν στο Φίλιππο.

O αγώνας του εναντίον του Φιλίππου συνεχίζεται με τους Φιλιππικούς, ενώ με τον Περὶ τῶν ἐν Xερρονήσῳ υπερασπίζεται τον Αθηναίο στρατηγό Διοπείθη για τις αδικίες που διέπραξε στη Θράκη, αφού ο Φίλιππος, πολύ νωρίτερα, είχε παραβεί τις συνθήκες.

Σημαντικοί επίσης είναι οι λόγοι του Περὶ τῆς εἰρήνης, Περὶ τῆς Παραπρεσβείας, Ὑπέρ Mεγαλοπολιτῶν, Ὑπὲρ τῆς Ῥοδίων Ἐλευθερίας και Ὑπέρ Kτησιφῶντος περὶ τοῦ στεφάνου. O τελευταίος αποτελεί πρότυπο ύφους, υπόδειγμα φιλοπατρίας και μνημείο ρητορικής δεινότητας. O ρήτορας επιχειρεί απολογισμό της πολιτικής του και, συγκρίνοντας το βίο του Aισχίνη με το δικό του, επιτίθεται με δριμύτητα στον αντίπαλό του.

Ολυνθιακός Α΄-Γ΄

Ολυνθιακός Α΄: Ο Δημοσθένης υποστηρίζει το αίτημα των Ολυνθίων για αθηναϊκή βοήθεια έναντι του Φιλίππου. Κάνει έκκληση στη φιλοπατρία των Αθηναίων και τονίζει πως οι συνθήκες είναι κατάλληλες για δράση. 

Ολυνθιακός Β΄: Ο ρήτορας επανέρχεται στο ζήτημα της βοήθειας προς την Όλυνθο. Τονίζει την αναγκαιότητα να μεταφερθεί ο πόλεμος στη χώρα του Φιλίππου, ο οποίος αντιμετωπίζει εσωτερικά προβλήματα. 

Ολυνθιακός Γ΄: Ο Δημοσθένης επιχειρηματολογεί για την ανάγκη τα «θεωρικά» χρήματα να μετατραπούν σε στρατιωτικά, με σκοπό την αντιμετώπιση του Φιλίππου, διατυπώνοντας επίσης γενικές συμβουλές για την οργάνωση της πολιτικής ζωής στην Αθήνα.

Κατά Φιλίππου Α΄-Δ΄

Κατά Φιλίππου Α΄: Ο Δημοσθένης καλεί από την Εκκλησία του Δήμου τους Αθηναίους να σταματήσουν τη διείσδυση του Φιλίππου στη Θράκη και τη Χαλκιδική. Προτάσεις του ρήτορα για τη στρατιωτική οργάνωση της πόλης.  

Κατά Φιλίππου Β΄: Πρέσβεις του Φιλίππου και φιλικών του πόλεων βρίσκονται στην Αθήνα διαμαρτυρόμενοι για την αντιμακεδονική της πολιτική στην Πελοπόννησο και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ο Δημοσθένης προτείνει στους Αθηναίους την απάντηση που κατ’ αυτόν πρέπει να δώσουν. 

Κατά Φιλίππου Γ΄: Παρά τις δεσμεύσεις της Φιλοκράτειας ειρήνης του 346 π.Χ., ο Φίλιππος με πολιτικές κινήσεις καταφέρνει να ενισχύσει τη θέση του. Ο Δημοσθένης, με το αίσθημα του δικαιωμένου στις προβλέψεις του, καλεί τους Αθηναίους να αντιμετωπίσουν τον βασιλιά της Μακεδονίας, επισημαίνοντας ότι ο αγώνας αφορά την ελευθερία τους. 

Κατά Φιλίππου Δ΄: Έκκληση του Δημοσθένη στους Αθηναίους να ομονοήσουν για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τον Φίλιππο. Προτείνει γι’ αυτό ακόμα και συνεννόηση με τους Πέρσες.

Περί του στεφάνου

Ο Κτησιφών πρότεινε με ψήφισμα να τιμηθεί ο Δημοσθένης με χρυσό στεφάνι για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα. Ο Αισχίνης προσέβαλε το ψήφισμα ως παράνομο. Ο Δημοσθένης απαντά με τον παρόντα λόγο, έξοχο δείγμα της ρητορικής του ικανότητας και της φιλοπατρίας του.

Περί των συμμοριών

Ο Δημοσθένης αντικρούει τους πολιτικούς που προσπαθούν να εξωθήσουν την Αθήνα σε πόλεμο με τον βασιλιά των Περσών παρουσιάζοντάς τον ως αποδυναμωμένο, και τονίζει ότι τέτοιος πόλεμος απαιτεί τεράστιους πόρους και προπαρασκευή. Προτείνει αναμόρφωση του θεσμού των «συμμοριών» (ομάδων ευπόρων πολιτών που είχαν την υποχρέωση να εξοπλίζουν τον στόλο). Ο πρώτος πολιτικός λόγος του ρήτορα.

Υπέρ της Ροδίων ελευθερίας

Η Ρόδος προσαρτάται στη σατραπεία της Καρίας και οι δημοκρατικοί Ρόδιοι ζητούν τη βοήθεια της Αθήνας. Ο Δημοσθένης υποστηρίζει το αίτημά τους με ένα φλογερό δημοκρατικό μανιφέστο. 

Υπέρ Μεγαλοπολιτών

Η Μεγαλόπολις, πρωτεύουσα του αποκαταστημένου κοινού των Αρκάδων, απειλείται από τη Σπάρτη και ζητά τη βοήθεια των Αθηναίων, οι οποίοι οφείλουν να λάβουν υπόψη τους την πρόταση των Λακεδαιμονίων για ανάκτηση (από πλευράς Αθηναίων) του Ωρωπού. Ο Δημοσθένης κάνει εξισορροπητική εισήγηση που αποσκοπεί και στη μείωση της δύναμης των Θηβαίων και στη συγκράτηση της σπαρτιατικής επιρροής στην Πελοπόννησο.

Προς Λεπτίνην

Ο πολιτικός Λεπτίνης με ψήφισμά του εισηγείται την κατάργηση των φορολογικών ατελειών που παραχωρούνταν σε ευεργέτες της πόλης. Η δίκη που γίνεται αφορά μόνο τη νομιμότητα της πρότασης και όχι την ουσία της. Ο Δημοσθένης τάσσεται υπέρ της διατήρησης των τιμητικών φοροαπαλλαγών.

Περί της ειρήνης

Ενισχυμένος από τη Φιλοκράτεια ειρήνη, ο Φίλιππος φαίνεται ικανός να επιβάλει τους όρους του. Ο Δημοσθένης, χωρίς να εγκαταλείπει την αντιμακεδονική τοποθέτησή του, επιδεικνύει πραγματισμό και προτείνει την αποδοχή πρόσκαιρα των προτάσεων του Φιλίππου, μέχρι να ετοιμαστεί η Αθήνα κατάλληλα για να τον αντιμετωπίσει

Περί Αλοννήσου

Εισήγηση του ρήτορα να απορρίψει η Αθήνα τις προτάσεις του Φιλίππου για διαιτησία στο ζήτημα των θρακικών πόλεων και για παραχώρηση της Αλοννήσου. Η γνησιότητα του λόγου αμβισβητείται.

Περί των εν Χερρονήσω

Ο Δημοσθένης, υποστηρίζοντας τον στρατηγό Διοπείθη, επιχειρηματολογεί και καταφέρνει να πείσει τους Αθηναίους να επιμείνουν στην αντιμετώπιση του Φιλίππου και να μην αποσύρουν τις δυνάμεις τους από τη Χερρόνησο (τη σημερινή χερσόνησο της Καλλίπολης).

[Φιλίππου] Επιστολή και Προς την επιστολήν την Φιλίππου

[Φιλίππου] Επιστολή : Διακοίνωση του Φιλίππου προς τους Αθηναίους την εποχή που ο βασιλιάς της Μακεδονίας βρισκόταν στη Θράκη. Η γνησιότητα της επιστολής αμφισβητείται. 

Προς την επιστολήν την Φιλίππου: Απάντηση στην επιστολή.

Περί των προς Αλέξανδρον συνθηκών

Ο Αλέξανδρος διαδέχεται στον θρόνο τον Φίλιππο, επιβάλλει την εξουσία του και εγκαθιστά φιλικά προς αυτόν καθεστώτα σε πολλές πόλεις. Ο ομιλητής τον κατηγορεί για παραβίαση των συνθηκών και καλεί τους Αθηναίους να τον αντιμετωπίσουν. 

Περί συντάξεως

Κατά τη διάρκεια συζήτησης στην Εκκλησία του Δήμου για τα «θεωρικά» χρήματα, ο Δημοσθένης παίρνει τον λόγο και προτείνει στους συμπολίτες του ένα σύστημα οικονομικής και διοικητικής οργάνωσης («συντάξεως») για την ισχυροποίηση της πόλης.

Περί της παραπρεσβείας

Ο Δημοσθένης και ο αντίπαλός του Αισχίνης ήταν μέλη της πρεσβείας προς τον Φίλιππο, αποτέλεσμα της οποίας ήταν η Φιλοκράτεια ειρήνη του 346 π.Χ. Η απογοήτευση που διαδέχτηκε την ειρήνη αποτυπώνεται στον λόγο του Δημοσθένη για την «ψεύτικη πρεσβεία», όπου κατηγορεί τον Αισχίνη για την αρνητική για την Αθήνα εξέλιξη της κατάστασης.

Κατά Μειδίου

Ο Μειδίας, παλαιός αντίπαλος του Δημοσθένη, επιτίθεται και γρονθοκοπά τον ρήτορα δημόσια κατά τη διάρκεια της γιορτής του Διονύσου. Ο Δημοσθένης διατυπώνει το πρώτο προσωρινό κατηγορητήριο, δικαιώνεται από την Εκκλησία του Δήμου και ετοιμάζεται για την κανονική δίκη. Γράφει έναν έξοχο λόγο κατηγορίας, τον οποίο όμως δεν εκφώνησε ποτέ, αφού παραιτήθηκε από τη δίωξη του αντιπάλου του. Σπουδαίο κείμενο που συνδέεται με ένα αδιευκρίνιστο ερώτημα για την πολιτεία του ρήτορα.

Κατά Ανδροτίωνος

Κατηγορία εναντίον του μαθητή του Ισοκράτη Ανδροτίωνα για κατάθεση παράνομου ψηφίσματος περί απονομής στεφάνου στη Βουλή.

Κατά Αριστοκράτους

Ο Αριστοκράτης προτείνει ψήφισμα που παρέχει ιδιαίτερη προστασία στον μισθοφόρο Χαρίδημο, ο οποίος είχε προσφέρει υπηρεσίες στην Αθήνα. Το ψήφισμα αυτό, με τον λόγο που γράφει ο Δημοσθένης, το προσβάλλει ο Ευθυκλής ως παράνομο και ασύμφορο για την πόλη.

Προς Ονήτορα Α΄-Β΄

Προς Ονήτορα Α΄: Στο πλαίσιο του δικαστικού αγώνα εναντίον των επιτρόπων του, ο Δημοσθένης διεκδικεί από τον Ονήτορα περιουσιακά στοιχεία τα οποία του είχε αμφισβητήσει ο τελευταίος. 

Προς Ονήτορα Β΄: Ο λόγος εκφωνείται στο πλαίσιο της ίδιας υπόθεσης με τον προηγούμενο. Ο Δημοσθένης ελέγχει την επιχειρηματολογία του αντιδίκου του.

Κατά Τιμοκράτους

Ο Δημοσθένης στρέφεται εναντίον ενός νόμου που θα επέτρεπε στους οφειλέτες του δημοσίου να αποφεύγουν τη σύλληψη για τα χρέη τους.

Κατά Αριστογείτονος Α΄-Β΄

Κατά Αριστογείτονος Α΄: Ο συκοφάντης Αριστογείτων, επανειλημμένα καταδικασμένος για τη δράση του, προχωρεί σε δημόσιες ενέργειες απαγορευμένες από δικαστικές αποφάσεις. Ο λόγος του Δημοσθένη εναντίον του είναι ουσιαστικά καταγγελία της τάξης των συκοφαντών, πραγματικής πληγής για την Αθήνα της εποχής. 

Κατά Αριστογείτονος Β΄: Λόγος που αφορά την ίδια υπόθεση με τον προηγούμενο, αλλά που η γνησιότητά του αμφισβητείται.

Κατά Αφόβου Α΄-Β΄

Κατά Αφόβου Α΄: Η μήνυση του Δημοσθένη εναντίον του Αφόβου, ενός από τους τρεις επιτρόπους του, για κακή άσκηση των καθηκόντων του και μη απόδοση της πραγματικής πατρικής περιουσίας.

Κατά Αφόβου Β΄: Λόγος που εκφωνήθηκε στο πλαίσιο της ίδιας υπόθεσης με τον προηγούμενο. Ο Δημοσθένης δευτερολογεί απαντώντας στην απολογία του Αφόβου.

Προς Άφοβον

Ο Δημοσθένης αποκρούει τις ενέργειες του Αφόβου, ο οποίος προσπάθησε να ανατρέψει τις καταδικαστικές αποφάσεις που πέτυχε ο νεαρός ακόμα ρήτορας για την υπόθεση της επιτροπείας του.

Προς Ζηνόθεμιν

Λόγος σχετικός με «παραγραφή» (ένσταση που αποκρούει την εισαγωγή της κύριας δίκης στο δικαστήριο) σε εμπορική υπόθεση.

Προς Απατούριον

Λόγος που αφορά επίσης υπόθεση «παραγραφής». Πηγή πληροφοριών για το Δίκαιο της εποχής.

Προς Φορμίωνα

Λόγος που αφορά την εκδίκαση εμπορικής υπόθεσης και συνδέεται πάλι με «αραγραφή» Ιδιοτυπία το ότι εκφωνείται από δύο ομιλητές.

Προς Λάκριτον

Άλλη μια εμπορική υπόθεση σχετική με δάνεια, εμπράγματες ασφάλειες, διερεύνηση για την κατοχή της εμπορικής ιδιότητας κ.λπ.

Υπέρ Φορμίωνος

Εμπορική υπόθεση με κεντρικό σημείο τη μίσθωση μιας τράπεζας. Πηγή πληροφοριών για το Δίκαιο της εποχής. 

Κατά Στεφάνου Α΄-Β΄

Κατά Στεφάνου Α΄: Υπόθεση ψευδομαρτυρίας. Συνδέεται με την υπόθεση του λόγου Υπέρ Φορμίωνος 

Κατά Στεφάνου Β΄: Δευτερολογία στην προηγούμενη υπόθεση.

Προς Πανταίνετον

Ένας ακόμα λόγος σχετικός με την «παραγραφή» που εκφωνήθηκε κατά την εκδίκαση «μεταλλικής» δίκης, δηλαδή δίκης που γίνεται για διαφορά σχετική με τη διαχείριση μεταλλείων.

Προς Μακάρτατον 

Λόγος που εκφωνήθηκε κατά την εκδίκαση υπόθεσης δικαστικής διεκδίκησης κληρονομιάς. Χαρακτηριστική η πολυπλοκότητα των συγγενικών δεσμών. Σπουδαία πηγή πληροφοριών και νόμων για το κληρονομικό δίκαιο της εποχής.

Κατά Ολυμπιοδώρου

Λόγος που εκφωνήθηκε κατά την εκδίκαση υπόθεσης περιουσιακής ζημίας.

Προς Ναυσίμαχον και Ξενοπείθην

Λόγος σχετικός και πάλι με ένσταση παραγραφής. Αποκρούεται η εισαγωγή δίκης για υπόθεση επιτροπείας με το σκεπτικό ότι προηγουμένως είχε επέλθει συμβιβασμός. 

Προς Βοιωτόν περί του ονόματος

Κληρονομική υπόθεση που συνδέεται με δικαστική αναγνώριση τέκνων.

Προς Βοιωτόν περί προικός μητρώας

Περιουσιακή διαφορά των προσώπων που είναι αντίδικοι και στην προηγούμενη υπόθεση. 

Προς Σπουδίαν

Οι σύζυγοι των θυγατέρων του Πολύευκτου αντιδικούν για ζητήματα που αφορούν προικώα περιουσία.

Προς Φαίνιππον

Λόγος που εκφωνήθηκε κατά την εκδίκαση υπόθεσης σχετικής με αντίδοση. Η γνησιότητά του αμφισβητείται.

Προς Λεωχάρη

Λόγος σχετικός με κληρονομική υπόθεση. Δικαστική διεκδίκηση περιουσίας από τους εγγύτερους συγγενείς του κληρονομούμενου.

Κατά Ευέργου και Μνησιβούλου ψευδομαρτυριών

Εξέταση ζητήματος ψευδομαρτυρίας στο πλαίσιο εκδίκασης υπόθεσης που αφορούσε τη λειτουργία της τριηραρχίας.

Προς Τιμόθεον

Ο στρατηγός Τιμόθεος, γιος του Κόνωνα, κατηγορείται για οικονομικά παραπτώματα και για μη επιστροφή χρεών.

Προς Πολυκλέα

Αίτηση αποζημίωσης για τον επιπλέον του κανονικού χρόνο άσκησης της λειτουργίας της τριηραρχίας.

Περί του στεφάνου της τριηραρχίας

Τριήραρχος διεκδικεί τιμητικό στέφανο ως βραβείο για τον καλύτερο εξοπλισμό τριήρους. 

Προς Κάλλιπον

Διεκδίκηση χρηματικού ποσού στρεφόμενη κατά του κληρονόμου του οφειλέτη.

Προς Νικόστρατον

Οφειλέτης του δημοσίου που αδυνατεί να πληρώσει αντιμετωπίζει τον κίνδυνο δήμευσης της περιουσίας του. Τρίτος ζητεί την εξαίρεση δύο δούλων από τα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη, υποστηρίζοντας πως ανήκουν σ’ αυτόν.

Κατά Κόνωνος

Λόγος που εκφωνήθηκε κατά την εκδίκαση υπόθεσης εξύβρισης με σωματικές βλάβες.

Προς Καλλικλέα

Λόγος που εκφωνήθηκε κατά την εκδίκαση υπόθεσης κτηματικών διαφορών, που δημιουργήθηκαν όταν αγρός πλημμύρισε από τα νερά της βροχής.

Κατά Διονυσοδώρου

Δίκη για επιστροφή δανείου που είχε συναφθεί βάσει έγγραφης συμφωνίας.

Προς Ευβουλίδην

Λόγος που εκφωνήθηκε στο πλαίσιο δικαστικής διερεύνησης της γνησιότητας της καταγωγής πολίτη και της νομιμότητας της εγγραφής του στους ληξιαρχικούς καταλόγους.

Κατά Θεοκρίνου

Απόκρουση συκοφαντικής καταγγελίας περί υποβολής παράνομου ψηφίσματος.

Κατά Νεαίρας

Καταγγελία εναντίον της Νεαίρας ότι, αν και ήταν ξένη και εταίρα, σφετερίστηκε δικαιώματα Αθηναίας. (Από κάποιους, ο συγκεκριμένος λόγος αποδίδεται στον Απολλόδωρο)

Επιτάφιος

Ο επικήδειος λόγος για τους πεσόντες στη μάχη της Χαιρώνειας (338 π.Χ.) στην οποία έλαβε μέρος και ο ίδιος ο Δημοσθένης.

Ερωτικός

Εγκώμιο ενός ωραίου νέου υπό μορφή επιστολής.

Προοίμια δημηγορικά

Προοίμια λόγων του Δημοσθένη, στο μεγαλύτερο μέρος τους γνήσια.

Επιστολαί

Πολιτικού περιεχομένου επιστολές που έγραψε ο Δημοσθένης ενόσω βρισκόταν στην εξορία. Με εξαίρεση μία, όλες απευθύνονται στη βουλή και στον δήμο των Αθηναίων. 

Πηγή: mixanitouxronou.gr, Δημοσθένους Ερωτικός, εκδόσεις Δρόμων, ebooks.edu.gr, kaktos.gr