Μπέρτολτ Μπρεχτ - Ο Βαλκανικός Πόλεμος


Ένας γέρος και άρρωστος άντρας ταξίδευε μες στη χώρα. Ξαφνικά του ρίχτηκαν τέσσερις νεαροί λεβέντες και του πήραν με τη βία ότι είχε και δεν είχε. Ο γέρος λυπημένος συνέχισε το δρόμο του. Στην επόμενη γωνιά του δρόμου όμως είδε με έκπληξη ότι οι τρεις από τους κλέφτες είχαν ριχτεί στον τέταρτο για να του πάρουν το μερτικό του από την κλεψιά. Επάνω στον καυγά πέσανε τα κλεψιμαίικα στο χώμα. Ο γέρος γεμάτος χαρά τα άρπαξε και το ‘βαλε στα πόδια. Στην επομένη πόλη όμως τον πιάσανε και τον φέρανε μπροστά στο Δικαστή. Εκεί συνάντησε και τους τέσσερις λεβέντες που τον κατηγορούσαν ότι τους έκλεψε, ομόφωνα. Ο Δικαστής παρ’ όλα αυτά αποφάσισε τα ακόλουθα:
Ο γέρος έπρεπε να επιστρέψει τα τελευταία του υπάρχοντα στον νεαρό ληστή. “Διότι”, είπε ο σοφός και δίκαιος Δικαστής, “στην αντίθετη περίπτωση αυτά τα τέσσερα καλόπαιδα μπορούν να δημιουργήσουν μεγάλες ταραχές σε ολόκληρη τη χώρα”.

Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ιστορίες, Εκδόσεις Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Άντον Τσέχωφ: Ο Γλάρος - Αποσπάσματα

Εικόνα
Πράξη Πρώτη Μεντβεντένκο: Γιατί φορείτε πάντοτε μαύρα; Μάσσα: Πενθώ για τη ζωή μου. Είμαι δυστυχισμένη. Μεντβεντένκο: Γιατί; Δεν καταλαβαίνω... Από υγεία είστε καλά... Κι ο πατέρας σας, αν και δεν είναι πολύ πλούσιος, έχει εν τούτοις αρκετά. Η ζωή μου είναι πολύ πιο δύσκολη από τη δική σας. Παίρνω μόνο είκοσι τρία ρούβλια το μήνα, αλλά κι απ’ αυτά μου κρατούν κάτι για τη σύνταξη, κι όμως, εγώ δεν φορώ μαύρα… Μάσσα: Δεν είναι αιτία τα λεφτά. Ένας φτωχός, μπορεί να ‘ναι κι ευτυχισμένος. Μεντβεντένκο: Θεωρητικώς ναι, αλλά στην πράξη... ιδού τι συμβαίνει: Είμαστε σπίτι, οι δυο αδελφές μου, η μητέρα μου, ο μικρός αδελφός μου κι εγώ. Κι ο μισθός μου είναι μόνο είκοσι τρία ρούβλια. Πρέπει να φάμε και να πιούμε, δεν είν’ έτσι; Πρέπει να ‘χει κανείς σπίτι του τσάι και ζάχαρη! Έχει ανάγκη ν’ αγοράσει καπνό... Ω, είναι πολύ δύσκολα!... Μεντβεντένκο: Η δική σας και η δική μου ψυχή δεν πρόκειται να σμίξουν πότε... Σας αγαπώ. Το σπίτι μου δ
Διαβάστε περισσότερα

Ντάριο Φο: Σ’ έναν καπιταλιστή δεν πρέπει ποτέ να λες...

Εικόνα
Σ’ έναν καπιταλιστή δεν πρέπει ποτέ να λες: «αχ, σας παρακαλώ, θα μπορούσατε λιγάκι να μου κάνετε λίγο χώρο ν’ αναπνεύσω κι εγώ; θα μπορούσατε να είστε λίγο πιο καλός, με λίγη περισσότερη κατανόηση; Ας συμφωνήσουμε…» Όχι. Ο μόνος τρόπος για να μιλήσεις μαζί τους είναι να τους στριμώξεις στον καμπινέ, να τους χώσεις το κεφάλι μέσα στη λεκάνη και να τραβήξεις το καζανάκι. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να  φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο, ίσως με λιγότερο φανταχτερές βιτρίνες, ίσως με λιγότερες λεωφόρους, αλλά με λιγότερες λιμουζίνες, με λιγότερους απατεώνες. Τους πραγματικούς απατεώνες, αυτούς τους μισάνθρωπους με τις χοντρές κοιλιές. Κι έτσι θα είχαμε δικαιοσύνη. Έτσι, εμείς που βγάζουμε πάντα το φίδι απ’ την τρύπα για τους άλλους, θα μπορούμε επιτέλους να σκεφτούμε και τον εαυτό μας. Να κτίζουμε σπίτια που να ανήκουν σε μας… να ζούμε μια ζωή που θά ‘ναι ολότελα δική μας. Να ζούμε σαν ολοκληρωμένοι άνθρωποι τέλος πάντων. Να ζούμε σ’ έναν κόσμο όπου η επιθυμία σου να γελάσεις, ξεσπάει από μέ
Διαβάστε περισσότερα

Νίκος Καζαντζάκης - Πάλι τα ίδια λοιπόν, γέροντά μου; Πάλι πλούσιοι και φτωχοί;

Εικόνα
Άντρες και γυναίκες είχαν τρυπώξει μέσα στη σπηλιά από το πρωί κι έψελναν όλοι μαζί, κι ύστερα βγήκαν και κάθισαν στον ήλιο, κι ο παπα-Φώτης στάθηκε ανάμεσά τους ο όρθιος. Ύστερα από τη λειτουργία, κάθε Κυριακή, συνηθούσε πάντα να μιλάει στο χριστιανικό κοπάδι του και να το γκαρδιώνει. Τους χαιρετούσε πρώτα, έλεγε στον καθένα κι από έναν καλό λόγο, κι ύστερα άρχιζε να τους κηρύχνει το λόγο του Θεού και τον ειδικό του. Στην αρχή η φωνή του πάντα ήταν γαληνή, μα σιγά-σιγά αγρίευε, τα λόγια του κατρακυλούσαν σαν από ψηλά και πέφταν στις ψυχές των ανθρώπων. - Ζούμε ακόμα, δεν το βάνουμε κάτω, γεια σας, παιδιά μου!  είπε και σήμερα πρόσχαρα, για να τους δώσει κουράγιο. Πότε παραβολές τους έλεγε, πότε για τη δική του τη ζωή, τα όσα είδε κι έπαθε, πότε έπαιρνε το Ευαγγέλιο, το άνοιγε όπου λάχαινε, διάβαζε δυο τρία λόγια και έπαιρνε φόρα. Κι ομπρός στα συνεπαρμένα μάτια των κατατρεμένων ανοίγουνταν κι οι εφτά ουρανοί, και γίνονταν φτερούγες τα κουρέλια. Φτερούγες πετούσαν και τα πεινα
Διαβάστε περισσότερα

Αποφθέγματα Αγίου Γρηγορίου Νύσσης

Εικόνα
Ποιο το όφελος αν δημιουργείς πολλούς φτωχούς με την εκμετάλλευση και κατόπιν ανακουφίζεις έναν με την ελεημοσύνη; Αν δεν υπήρχε το πλήθος των εκμεταλλευτών, δεν θα υπήρχε το πλήθος των εξαθλιωμένων. Μακάριο δεν είναι τόσο να γνωρίζεις κάτι περί Θεού, αλλά το να έχεις μέσα σου τον Θεό. Όπως τα αρώματα γεμίζουν τον αέρα με την καλή πνοή τους, έτσι και η παρουσία του ενάρετου ανθρώπου, όσους βρίσκονται κοντά του, γιατί η αρετή τους αρωματίζει.  Η ψυχή του ανθρώπου απ’ αυτό φανερώνει τη βασιλική και υψηλή της προέλευση· βρίσκεται μακριά από την τιποτένια αθλιότητα και χωρισμένη απ’ αυτήν. Ας αγαπήσουμε λοιπόν την ευλογία και ας αποφύγουμε την κατάρα. Σε μας απομένει να προτιμήσουμε αυτό που έχει μεγαλύτερη αξία και να στραφούμε με προθυμία σ’ αυτό. Πηγή: fb/ Στα Μονοπάτια των Αγίων
Διαβάστε περισσότερα

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος - Αποφθέγματα

Εικόνα
Ας μη αποβλέπουμε αγαπητοί, μόνο στο να μη πάθουμε κανένα κακό από τους εχθρούς μας, αλλά και στο πως και εμείς δεν θα προξενήσουμε σ' αυτούς κακό.  1. Αμαρτήματα γυναικών, ανδρών απαιδευσία. (Τα αμαρτήματα των γυναικών οφείλονται στην απαιδευσία των ανδρών) 2. Δεν πρέπει να μισούμε τους αιρετικούς, αλλά την αίρεση, όχι τον άνθρωπο, αλλά την πονηρή πράξη, την διεφθαρμένη γνώμη. 3. Δεν καταστρέφει τόσο η αμαρτία, όσο η απελπισία που ακολουθεί την αμαρτία. 4. Δεν κρινόμαστε από τα αποτελέσματα των ενεργειών μας, αλλά από την πρόθεσή μας. 5. Εκείνος που απογοητεύτηκε και δεν μετανοεί, αποκλείει τη διόρθωση του, εφ' όσων δε θέλει να χρησιμοποιήσει τα φάρμακα που επιβάλλει η μετάνοια.  1. Δεν λιώνει τόσο εύκολα ο ήλιος το χιόνι, όσο η ελεημοσύνη τις αμαρτίες μας, σαν πέσει πάνω τους. 2. Δώσε ψωμί και πάρε παράδεισο. Δώσε μικρά και πάρε μεγάλα. Δώσε θνητά και πάρε αθάνατα. Λύτρο της ψυχής είναι η ελεημοσύνη. 3. Κάθε επιεικής και πράος εύκολα οδηγείται στη
Διαβάστε περισσότερα

Νίκος Ξυλούρης - Αποφθέγματα

Εικόνα
Ο άνθρωπος δεν θέλει πολλά για να ’ναι ευτυχισμένος. Φτάνει να ’χει δυο-τρεις φίλους να τον αγαπούνε πραγματικά, και χρήματα τόσα για να μπορεί να τους κερνά. Το μισώ τ’ αυτοκίνητο. Πας δέκα βήματα με τα πόδια, βλέπεις πέντε ανθρώπους. Σου λένε: γεια σου Νίκο, τι κάνεις Νίκο. Πίνουμε κι έναν καφέ. Και είναι και υγεία. Εγώ είχα μάθει να βαδίζω. (Από συνέντευξή του στη Λιάνα Κανέλλη - πηγή:  katiousa.gr ) Ο άνθρωπος που δημιουργεί πρέπει, να ελπίζει πως κάποτε θ’ αλλάξουν τα πράγματα και ν’ αγωνιστεί γι αυτό.  (Από συνέντευξή του στη Λιάνα Κανέλλη - πηγή:  katiousa.gr ) Τα μισώ τα χρήματα. Μα το Θεό δεν βαστώ ποτέ μου. Όχι πως θέλω να το πω, αλλά σ’ ορκίζομαι σε ό,τι ιερό έχω. Όλο τον καιρό που δουλεύω εδώ, ο κόσμος με βλέπει ό,τι ώρα θέλει. Βλέπεις, δεν τραγουδάω πουθενά για τα 30 χιλιάρικα και μετά να εξαφανίζομαι. ’Εγώ είμαι μέσα στον κόσμο. Και στο μαγαζί και στο δρόμο.  (Από συνέντευξή του στη Λιάνα Κανέλλη - πηγή:  katiousa.gr )
Διαβάστε περισσότερα

Τζόζεφ Κάμπελ - Αποφθέγματα

Εικόνα
Οι μύθοι είναι δημόσια όνειρα, τα όνειρα είναι ιδιωτικοί μύθοι. Η ζωή σου είναι ο καρπός των δικών σου πράξεων. Δεν έχεις κανέναν να κατηγορήσεις εκτός από τον εαυτό σου. Η σπηλιά που φοβάσαι να μπεις, κρύβει το θησαυρό που ψάχνεις. Ήρωας είναι κάποιος που δίνει τη ζωή του σε κάτι που είναι μεγαλύτερο από τον ίδιο. Ο ιερός σου τόπος είναι εκεί όπου μπορείς να βρεις τον εαυτό σου ξανά και ξανά.
Διαβάστε περισσότερα