Βούλα Δαμιανάκου

Η Βούλα Δαμιανάκου, γέννημα της Μάνης (Πάνιτσα Λακωνίας, Στο Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας αναγράφεται ότι γεννήθηκε το 1914 και η ταυτότητά της, το 1920), υπήρξε πεζογράφος, ποιήτρια, μεταφράστρια, αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης. Σύντροφος και συνεργάτις του Βασίλη Ρώτα. Ήταν η γυναίκα που φιλοξένησε τον διωκόμενο ηγέτη των Κούρδων Αμπντουλάχ Οτζαλάν και παραλίγο να καταδικαστεί…

H Boύλα Δαμιανάκου είχε μεγάλη συμβολή στα σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό, γράφοντας στα περισσότερα είδη γραπτού λόγου. Αναφέρουμε ορισμένα σημαντικά έργα της: «Γράμμα σε νεκρό», «Στην ανεμοζάλη», «Μοιρολόγια μιας Μανιάτισσας», «Παροιμίες και ρήτρες από το έργο του Σαίξπηρ», «Μνημόσυνο» (ποιητική συλλογή μαζί τον Βασίλη Ρώτα), «Ο Οτσαλάν στο σπίτι μου. Επιδρομή στη Γιουγκοσλαβία». 

Μετέφρασε έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, σε συνεργασία με τον Βασίλη Ρώτα, καθώς και  Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Συνεργάστηκε με το περιοδικό Λαϊκός Λόγος (1966-1967), με τα ψευδώνυμα Αλκυόνα, Αλκυών, Ειρήνη Πεζοπόρου.

Λίγο πριν το τέλος, άφησε παρακαταθήκη ένα βιβλίο «Από το ληστή του νόμου κάλλιο στο ληστή του δρόμου» που έλεγε μέσα από τους ήρωες της, τον Γιάννη και τη Γιάννα, όλα όσα ήθελε να πει. «Και οι πολιτικοί, φίλοι μου, και η πολιτική τους! Και ποιον πρώτον και ποιον ύστερον και ποιανού πολιτική και ποιας πολιτικής παράταξης την πολιτική να… πρωτοθαυμάσεις; Της Δεξιάς, του Κέντρου, της Αριστεράς και ποιας από τα κόμματα και τ’ αποκόμματα; Τα ορθόδοξα, τα αιρετικά, τα μελανά, τα ερυθρά, τα ροδοκιτροκάμπυλα» έγραφε. 

Έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών, στις 19 Σεπτεμβρίου 2016.

Πηγή: biblionet.gr, imerodromos.gr, iefimerida.gr