Φάρος του Πνεύματος

  «Tαξίδεψε. Γνώρισε τη μελαγχολία των καραβιών, τα κρύα ξυπνήματα κάτω απ’ την τέντα, τον ίλιγγο των τοπίων και των ερειπίων, την πίκρα των εφήμερων δεσμών. Ξαναγύρισε. Έκανε κοσμική ζωή, είχε και άλλους έρωτες ακόμη. Μα η αδιάκοπη θύμηση του πρώτου τούς επισκίαζε όλους. Κι έπειτα, η ορμή του πόθου, το άνθισμα των αισθήσεων είχε χαθεί. Οι πνευματικές του φιλοδοξίες επίσης τον είχαν εγκαταλείψει. Πέρασαν χρόνια κι αυτός έσερνε παθητικά τη στειρότητα της σκέψης του και την αδράνεια της καρδιάς του». Γράφει η Νίκη Παπάζογλου Σ’ αυτές τις γραμμές συμπυκνώνεται η θεματική της «Αισθηματικής Αγωγής», του κορυφαίου μυθιστορήματος του γάλλου λογοτέχνη, Γκουστάβ Φλωμπέρ. Αισθηματικό ρομάντζο, αυτοβιογραφικό τεκμήριο, ιστορικό μυθιστόρημα ή χρονικό της επανάστασης του 1848, η «Αισθηματική Αγωγή» εδώ και ένα αιώνα δεν παύει να αντιμετωπίζεται ως ένα έργο που αποτυπώνει τα μοτίβα μιας εποχής, εκφράζοντας ταυτόχρονα μια ορισμένη σύγχυση ιδεών. Πρόκειται για μια ιστορία συναισθημάτων, μια ηθική ιστο

  ΕΝΑΣ ΑΞΙΟΔΑΚΡΥΤΟΣ ΗΝΙΟΧΟΣ Ἀλλά, θὰ πεῖ κανείς: Τί πρέπει, λοιπόν, νὰ κάνουμε; Ἁπλούστατα: τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ παραμερίσουμε τὸ κάθε τι καὶ νὰ μεριμνήσουμε γιὰ τὴν ψυχή. Δὲν πρέπει νὰ εἴμαστε ὑποταγμένοι στὸ σῶμα, χωρὶς ἀπόλυτη ἀνάγκη. Ἀλλὰ νὰ παρέχουμε στὴν ψυχὴ ὅ,τι τὸ πιὸ καλό, χρησιμοποιώντας τὴ σωστὴ σκέψη καὶ λύνοντας τὴν ἔτσι ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῶν παθῶν τοῦ σώματος, ποὺ εἶναι κατὰ κάποιο τρόπο ἡ φυλακή της. Καί, παράλληλα κάνοντας τὸ σῶμα ἀνώτερο ἀπὸ τὰ πάθη. Λόγου χάρη, παρέχοντας στὸ στομάχι ὅ,τι εἶναι ἀναγκαῖο κι ὄχι ὅ,τι εἶναι εὐχάριστο. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, ποὺ ψάχνουν σὲ στεριὲς καὶ σὲ θάλασσες, γιὰ νὰ βροῦν σπουδαίους μαγείρους καὶ τραπεζοποιούς, λὲς καὶ τοὺς πρόσταξε νὰ τὸ κάνουν κάποιος ἀπαιτητικὸς ἡγεμόνας, σὰν φόρο στὴ βουλιμία του. Εἶναι ἄνθρωποι γιὰ κλάματα. Δεινοπαθοῦν ὅπως οἱ κολασμένοι στὸν ᾅδη. Καὶ γιὰ ποιὸ λόγο; Ὅπως λέγει ἡ παροιμία, κουβαλοῦν νερὸ μὲ κόσκινο σὲ τρύπιο πιθάρι κι οἱ κόποι τους τέλος δὲν ἔχουν. Κι ἡ περίσσια περιποίηση τῶν μαλλιῶν καὶ τοῦ ντυσίματος ε

  Ο διακριτικός χορός «του φόβου, της κολακείας, της ευγνωμοσύνης και της δυσπιστίας» μεταξύ δύο ανθρώπων που περνούν ώρες μαζί για να αναζητήσουν το τέλειο πορτρέτο, το pas de deux,  μεταξύ καλλιτέχνη και του ανθρώπου που φιλοτεχνείται το πορτρέτο του, διερευνάται σε μια νέα έκδοση. Μερικά από τα πιο συναρπαστικά έργα τέχνης που διερευνούν οι συγγραφείς του βιβλίου Portraits Unmasked: The Stories Behind Faces, κρύβουν απίστευτες ιστορίες πίσω από τη δημιουργία τους. Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Κυρία με ερμίνα  (1489–90),  Μουσείο Czartoryski, Κρακοβία, Πολωνία. Όλα ξεκίνησαν όταν ο αλαζονικός κυβερνήτης του Μιλάνου, ο Ludovico «il Moro» Sforza (Σφόρτσα), πίστευε ότι μπορούσε να πετύχει το αδύνατο: να έχει τη σύζυγό του και την ερωμένη του – μια όμορφη, έξυπνη νεαρή γυναίκα από την αυλή του Μιλάνου, Cecilia Gallerani – να ζουν μαζί κάτω από την ίδια στέγη . Ο Sforza προσέλαβε τον αγαπημένο του καλλιτέχνη, τον Λεονάρντο ντα Βίντσι, για να ζωγραφίσει το πορτρέτο της ερωμένης του, το οποίο το ο

  Στα όρια Ηπείρου και Θεσσαλίας, Περιφερειακής Ενότητας Άρτας και Περιφερειακής Ενότητας Καρδίτσας, σε απόσταση 5,5 χιλιομέτρων βόρεια από το χωριό Πηγές Άρτας (πρώην Βρεστενίτσα), βρίσκεται ένα σπουδαίο θρησκευτικό μνημείο, φορτωμένο με το βάρος αναμνήσεων, η μονή Σέλτσου. Η μονή, στην οποία φθάνουν οι προσκυνητές και οι ταξιδιώτες ύστερα από διαδρομή μέσα σε επιβλητικό τοπίο, με θέα στις ρεματιές της ευρύτερης περιοχής που είναι γνωστή ως Ραδοβίζι (Ραδοβύζι), δεσπόζει στην κορυφή ενός απόκρημνου βράχου, στη ρίζα του οποίου κυλά ο Αχελώος. Το καθολικό, μονόκλιτη καμαροσκεπής βασιλική αθωνίτικου τύπου, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, ιδρύθηκε το 1697. Αρτινοί καπεταναίοι ήταν οι κτήτορες της μονής, Αρτινός και ο αγιογράφος αυτής, ο ιερέας Νικόλαος. Στη μονή Σέλτσου κατέφυγαν τα Χριστούγεννα του 1803, μετά την πτώση του Σουλίου και τον ιστορικό χορό του Ζαλόγγου Πρέβεζας, περίπου 1.150 Σουλιώτες, αγωνιστές και γυναικόπαιδα, με επικεφαλής τον Κίτσο και τον Νότη Μπότσαρη. Ύστερα απ

  Σκαρφαλωμένες σε κάθετους, απόκρημνους και επιβλητικούς βράχους, η θέασή τους κόβει την ανάσα κάνοντας τους πάντες να αναρωτιούνται πώς το ανθρώπινο χέρι κατάφερε να τις ενσωματώσει στο άγριο και τραχύ τοπίο της φύσης ολόγυρά τους. Ακολουθούν τρεις μονές «φωλιασμένες» σε απότομα βράχια που εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη τόσο με την τοποθεσία τους, όσο και με την θέα που προσφέρουν σε αυτόν. Από τα σημεία της Ελλάδας που δύσκολα κανείς μπορεί να αντισταθεί. Παναγία Στάνα, Άγραφα Σφηνωμένη μέσα σε μια σπηλιά σε έναν απότομο βράχο των Αγράφων, η Ιερά Μονή της Παναγίας της Στάνας συναντάται ανάμεσα στα χωριά Επινιανά και Άγραφα. Με την τοποθεσία της να κόβει στην κυριολεξία την ανάσα, το μεγαλύτερο μέρος της εκκλησίας καλύπτεται από δέντρα, ενώ στον ορίζοντα ξεχωρίζει μόνο ο τρούλος του ναού και τα στενόμακρα παράθυρά του. Πρόκειται για ένα από τα πιο εντυπωσιακά μοναστήρια της περιοχής, με τα γρανιτένια βράχια του αγραφιώτικου τοπίου να προσθέτουν επιπλέον ατμοσφαιρικότητα στη συνολική της

  Γυρίζουμε τον χρόνο πίσω και πάμε στη μακρινή αλλά καθόλου σβησμένη από τη μνήμη μας, δεκαετία του ’80. Δεν ξέρουμε γιατί, αλλά κάθε τι που αφορά στην εποχή εκείνη, τα θυμούμαστε σήμερα με μια γλυκιά νοσταλγία. Αλλά εδώ που τα λέμε, πολλά κατάφεραν να την «σφραγίσουν» και να μείνουν στην ιστορία. Από ρούχα, παιχνίδια, μέχρι σειρές. Και ανάμεσα στις σειρές που έγραψαν τη δική τους ιστορία, σημειώνοντας μέχρι και ρεκόρ τηλεθέασης, είναι οι «Ιερόσυλοι». Και ποιος δεν θυμάται την αστυνομική σειρά της ΕΡΤ 2 με πρωταγωνιστή και δημιουργό τον Θάνο Λειβαδίτη; Άλλωστε, ήταν τέτοια η επιτυχία της που ξεπέρασε ακόμη και τη δόξα του «Άγνωστου Πόλεμου». Μέχρι που έκανε και ρεκόρ τηλεθέασης (82%) στο τελευταίο επεισόδιο. Και να φανταστεί κανείς πως προβλήθηκε μόνο μια σεζόν και είχε μόνο 19 επεισόδια. Ενώ δεν προβλήθηκε ποτέ σε επανάληψη από την κρατική τηλεόραση, παρά μόνο αργότερα από περιφερειακά κανάλια με το όνομα «Αρχαιοκάπηλοι». Μάλιστα, το δεύτερο όνομα είχε τέτοια επιτυχία, που ακόμη και

  Ο βρετανός  διάσημος συγγραφέας κατασκοπευτικής λογοτεχνίας Ντέιβιντ Κόρνγουολ, διάσημος σε όλο τον κόσμο με το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο John le Carré, πέθανε σε ηλικία 89 ετών, ανακοίνωσε αργά χθες το βράδυ της Κυριακής ο πράκτοράς του Τζόνι Γκέλερ. «Προς μεγάλη μου θλίψη πρέπει να μοιραστώ μαζί σας την είδηση ότι ο Ντέιβιντ Κόρνγουολ, γνωστός στον κόσμο ως Τζον Λε Καρέ, απεβίωσε έπειτα από σύντομη ασθένεια (δεν είχε σχέση με την COVID-19) στην Κορνουάλη, το απόγευμα του Σαββάτου», ανέφερε ο Γκέλερ, ο διευθύνων σύμβουλος του ομίλου Curtis Brown, που εκπροσωπούσε τον εκλιπόντα. «Ήταν 89 ετών. Οι σκέψεις μας βρίσκονται στους τέσσερις γιους του, στις οικογένειές τους και στην αγαπημένη του σύζυγο Τζέιν», πρόσθεσε. «Χάσαμε μια μεγάλη μορφή της βρετανικής λογοτεχνίας», έκρινε, επαινώντας τη «μεγάλη ευστροφία» του, την «ευγένεια», το «χιούμορ» του. «Με μεγάλη μας θλίψη είμαστε υποχρεωμένοι να επιβεβαιώσουμε ότι ο Ντέιβιντ Κόρνγουολ — ο Τζον Λε Καρέ — απεβίωσε εξαιτίας πνευμονίας το βράδυ

  Η μοναδική ολική έκλειψη Ηλίου μέσα στο 2020 - και η τελευταία γενικά έκλειψη του έτους - θα συμβεί τη Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου, αλλά δεν θα είναι ορατή από την Ελλάδα, παρά μόνο από τη Νότια Αμερική, το Νότιο Ειρηνικό και Ατλαντικό Ωκεανό και τη Νότια Αφρική. Μια ολική ηλιακή έκλειψη συμβαίνει, όταν η Σελήνη μπλοκάρει τελείως τον δίσκο του Ήλιου, όπως φαίνεται από τη Γη. Η τελευταία ολική ηλιακή έκλειψη είχε συμβεί στις 2/7/2019. Το 2021 θα υπάρξουν τέσσερις εκλείψεις: μια ολική σεληνιακή (26 Μαΐου), μία δακτυλιοειδής ηλιακή (10 Ιουνίου), μία μερική σεληνιακή (18-19 Νοεμβρίου) και μία ολική ηλιακή (4 Δεκεμβρίου). Στις 13 και 14 Δεκεμβρίου επίσης θα κορυφωθεί στο βόρειο ημισφαίριο (και στην Ελλάδα) η βροχή διαττόντων των Διδυμίδων, μία από τις πιο εντυπωσιακές του έτους. Επειδή το βράδυ της Δευτέρας θα υπάρξει Νέα Σελήνη, ο ουρανός θα είναι σκοτεινός και κατάλληλος για παρατήρηση, αν ο καιρός το επιτρέπει και δεν είναι νεφελώδης. Οι Διδυμίδες, που συνήθως διαρκούν από τις 7 έως τις 17 Δ

  557: Σεισμός προκαλεί σοβαρές ζημιές στην Κωνσταντινούπολη. 1287: Τρομερή καταιγίδα αναγκάζει τα θαλάσσια φράγματα να υποχωρήσουν στην Ολλανδία, με αποτέλεσμα να πλημμυρίσει μεγάλο μέρος της περιοχής και να χάσουν τη ζωής τους 50.000 άνθρωποι. 1502: Με συνθήκη που υπογράφεται μεταξύ Βενετίας και Τουρκίας, ολόκληρη η Πελοπόννησος περιέρχεται στους Τούρκους. Οι Βενετοί διατηρούν το Ναύπλιο και τη Μονεμβασία. 1782: Οι αδελφοί Μονγκολφιέ κάνουν στη Γαλλία τις πρώτες δοκιμαστικές πτήσεις με αερόστατο. 1812: Η γαλλική εισβολή στη Ρωσία φτάνει στο τέλος της, καθώς εκδιώχνονται τα κατάλοιπα της Μεγάλης Στρατιάς. 1819: Η Αλαμπάμα γίνεται η 22η πολιτεία των ΗΠΑ. 1822: Η Ιερά Συμμαχία καταδικάζει την Ελληνική Επανάσταση, θεωρώντας τη διακήρυξή της «αυθάδη και αδέξια». 1825: Ανήμερα της ορκωμοσίας του τσάρου Νικολάου Α', ξεσπά στη Ρωσία η επανάσταση μυστικής οργάνωσης που την αποτελούν αστοί, βιοτέχνες και έμποροι. Δεν έχει τύχη, καθώς την ίδια κιόλας ημέρα πνίγεται στο αίμα από τις τσαρικές

  Ένας από τους πιο τυχερούς ανθρώπους στον κόσμο ήταν μέχρι το 1971, όποτε και πέθανε, η Violet Jessop, καθώς κατάφερε να βγει ζωντανή μετά από 3 θαλάσσιες καταστροφές που βίωσε, ανάμεσά τους και το ναυάγιο του Τιτανικού. Γεννημένη στην Αργεντινή το 1887 (2 Οκτωβρίου) από Ιρλανδούς μετανάστες, από την αρχή της ζωής της φάνηκε ότι πρόκειται για μια γυναίκα μαχήτρια, καθώς από τα συνολικά εννέα παιδιά της οικογένειας επέζησαν μόνο τα έξι, με τη Violet να είναι το πρώτο από αυτά. Όταν ήταν παιδί, προσβλήθηκε από φυματίωση και παρόλο που οι γιατροί προέβλεπαν ότι η ασθένειά της θα ήταν θανατηφόρα, επέζησε. Στα 16 της ο πατέρας της πέθανε και η οικογένεια μετακόμισε στη Μεγάλη Βρετανία. Ενώ η μητέρα της δούλευε, η Violet παρακολούθησε μαθήματα σε ένα μοναστήρι. Δυστυχώς, το 1908 η μητέρα της αρρώστησε και για να φροντίσει τα αδέλφια της, η Violet αποφάσισε να ακολουθήσει τα βήματα της μητέρας της και να δουλέψει και η ίδια σε κρουαζιερόπλοιο. Ήταν μόλις 21 ετών, ενώ οι περισσότερες συνάδελ