Τάσος Αθανασιάδης - Αποφθέγματα


Ένας άνθρωπος δικός μας είναι όλος ο κόσμος δικός μας.


Κάθε στιγμή τα λόγια μας είναι το ψέμα και μόνο η πράξη μας η αλήθεια.


Δεν κρίνομε σωστά, όταν κρίνουμε τον άνθρωπο έξω απ’ το περιβάλλον του.


Ελευθερία για το πνεύμα είναι ό,τι το οξυγόνο για το σώμα… 


Έρχεται κάποια στιγμή, όπου η μεγαλειότητά μας, ο εαυτός μας, είναι ανάγκη να περάσει στην αίθουσα του θρόνου με τους αυλικούς του, το νου και την καρδιά, για ν' αποφασίσει επάνω στον καταστατικό χάρτη της ζωής του.


Θα ‘πρεπε οι άνθρωποι να ξέρουν την ημερομηνία του θανάτου τους, όπως έχουνε στην ταυτότητά τους τη χρονολογία της γέννησής τους. Αυτό θα τους έκανε ηθικότερους, πιο ανθρώπινους.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Άντον Τσέχωφ: Ο Γλάρος - Αποσπάσματα

Εικόνα
Πράξη Πρώτη Μεντβεντένκο: Γιατί φορείτε πάντοτε μαύρα; Μάσσα: Πενθώ για τη ζωή μου. Είμαι δυστυχισμένη. Μεντβεντένκο: Γιατί; Δεν καταλαβαίνω... Από υγεία είστε καλά... Κι ο πατέρας σας, αν και δεν είναι πολύ πλούσιος, έχει εν τούτοις αρκετά. Η ζωή μου είναι πολύ πιο δύσκολη από τη δική σας. Παίρνω μόνο είκοσι τρία ρούβλια το μήνα, αλλά κι απ’ αυτά μου κρατούν κάτι για τη σύνταξη, κι όμως, εγώ δεν φορώ μαύρα… Μάσσα: Δεν είναι αιτία τα λεφτά. Ένας φτωχός, μπορεί να ‘ναι κι ευτυχισμένος. Μεντβεντένκο: Θεωρητικώς ναι, αλλά στην πράξη... ιδού τι συμβαίνει: Είμαστε σπίτι, οι δυο αδελφές μου, η μητέρα μου, ο μικρός αδελφός μου κι εγώ. Κι ο μισθός μου είναι μόνο είκοσι τρία ρούβλια. Πρέπει να φάμε και να πιούμε, δεν είν’ έτσι; Πρέπει να ‘χει κανείς σπίτι του τσάι και ζάχαρη! Έχει ανάγκη ν’ αγοράσει καπνό... Ω, είναι πολύ δύσκολα!... Μεντβεντένκο: Η δική σας και η δική μου ψυχή δεν πρόκειται να σμίξουν πότε... Σας αγαπώ. Το σπίτι μου δ
Διαβάστε περισσότερα

Ντάριο Φο: Σ’ έναν καπιταλιστή δεν πρέπει ποτέ να λες...

Εικόνα
Σ’ έναν καπιταλιστή δεν πρέπει ποτέ να λες: «αχ, σας παρακαλώ, θα μπορούσατε λιγάκι να μου κάνετε λίγο χώρο ν’ αναπνεύσω κι εγώ; θα μπορούσατε να είστε λίγο πιο καλός, με λίγη περισσότερη κατανόηση; Ας συμφωνήσουμε…» Όχι. Ο μόνος τρόπος για να μιλήσεις μαζί τους είναι να τους στριμώξεις στον καμπινέ, να τους χώσεις το κεφάλι μέσα στη λεκάνη και να τραβήξεις το καζανάκι. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να  φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο, ίσως με λιγότερο φανταχτερές βιτρίνες, ίσως με λιγότερες λεωφόρους, αλλά με λιγότερες λιμουζίνες, με λιγότερους απατεώνες. Τους πραγματικούς απατεώνες, αυτούς τους μισάνθρωπους με τις χοντρές κοιλιές. Κι έτσι θα είχαμε δικαιοσύνη. Έτσι, εμείς που βγάζουμε πάντα το φίδι απ’ την τρύπα για τους άλλους, θα μπορούμε επιτέλους να σκεφτούμε και τον εαυτό μας. Να κτίζουμε σπίτια που να ανήκουν σε μας… να ζούμε μια ζωή που θά ‘ναι ολότελα δική μας. Να ζούμε σαν ολοκληρωμένοι άνθρωποι τέλος πάντων. Να ζούμε σ’ έναν κόσμο όπου η επιθυμία σου να γελάσεις, ξεσπάει από μέ
Διαβάστε περισσότερα

Λόρδος Βύρων - Αποφθέγματα

Εικόνα
Μισώ οτιδήποτε δεν είναι τέλεια αμοιβαίο. Η ζωή είναι πολύ σύντομη για σκάκι. Ποτέ δεν αποτυχαίνουν αυτοί που πεθαίνουν για έναν μεγάλο σκοπό. Η ανάμνηση της ευτυχίας δεν είναι πια ευτυχία. Η ανάμνηση της θλίψης είναι ακόμα θλίψη. Η ιστορία είναι πληρωμένες σελίδες, που τις ονομάζουν μεγάλες. Όταν πετύχει κανείς να σπάσει τον πάγο που κάθεται πάνω σε μερικές φύσεις, ξαφνιάζεται με την εσωτερική τους θερμότητα. Χίλια χρόνια χρειάζονται για να φτιάξεις ένα κράτος και μια ώρα για να το γκρεμίσεις.
Διαβάστε περισσότερα

Γιάννης Δαλιανίδης - Κατήφορος

Εικόνα
Ο Γιάννης Δαλιανίδης για τον Κατήφορο Ήμουν νεαρός τότε που βρέθηκα σ’ ένα πάρτι μαζί με άλλους νεαρούς και νεαρές, όταν το βερμούτ που ήπιαμε σχεδόν ξεροσφύρι άρχισε να μας κάνει πιο ζωηρούς. Τόσο ζωηρούς που γδύσαμε, σχεδόν με το ζόρι, την πιο - ας πούμε - ελαφρόμυαλη της παρέας.  Την άλλη μέρα, ύστερα απ’ το χάπενιγκ όπως θα ‘λεγαν κι οι αγγλομαθείς, είχα το θέμα του καινούργιου μου σεναρίου. Ο Κατήφορος άρχισε να γράφεται. Το γράψιμο τελείωσε, αλλά κανένας παραγωγός δεν ήθελε να το γυρίσει. Η απάντηση ήταν η ίδια απ’ όλους. - Αφου είσαι καλός στις κωμωδίες, τι τα θέλεις τα δράματα; … Ύστερα είναι και το θέμα. Ποιον ενδιαφέρουν αυτά που κάνουν μερικά παιδόπουλα; Ως τότε, όλες μου οι κινηματογραφικές επιτυχίες ήταν μόνο κωμωδίες, πώς να μου εμπιστευτούν ένα δράμα; Κι ήρθε ο Φίνος. Του διάβασα τον Κατήφορο. Ενθουσιάστηκε, τον πίστεψε και τον γυρίσαμε. Δεν έπεσε έξω. Ο Κατήφορος ήταν ένα κοινωνικό μέλο και δεν είχε καμιά σχέση με το μελό του ελληνικού κινηματογράφου της επ
Διαβάστε περισσότερα

Ιμμάνουελ Καντ - Αποφθέγματα

Εικόνα
Αυτός που μεταμορφώνεται σε σκουλήκι δεν πρέπει έπειτα να παραπονιέται πως τον ποδοπατούν. Θα πειστεί κάποτε το χοντροκέφαλο ανθρώπινο γένος ότι μεγαλύτερη μωρία και συμφορά από τον πόλεμο δεν υπάρχει, και από τα παθήματα του θα διδαχθεί κάποτε ότι πρέπει να τον καταργήσει, σαν υπερβολικά οδυνηρό και ακριβό τρόπο για επίλυση διαφορών; Όσο περισσότερο σκέφτομαι, τόσο περισσότερο δυο πράγματα γεμίζουν την ψυχή μου με μεγάλο θαυμασμό και ολοένα μεγαλύτερη ευλάβεια: ο έναστρος ουρανός από πάνω μου και ο ηθικός νόμος μέσα μου. Να ενεργείς με τέτοιο τρόπο, ώστε η αρχή στην οποία στηρίζεται η πράξη σου να μπορούσε να γίνει παγκόσμιος νόμος. Δημιουργία: ο καλύτερος τρόπος να απολαμβάνεις τη ζωή. Εκείνος που απέρριψε τα περιττά, εκείνος απέφυγε τις στερήσεις. Ο ένας κοιτάζει το νερόλακκο και βλέπει τη λάσπη, ο άλλος βλέπει μέσα του τα άστρα που αντανακλούνται.
Διαβάστε περισσότερα

Νίκος Καζαντζάκης - Αποφθέγματα (Γ Μέρος)

Εικόνα
Όσο ζούμε μιαν ευτυχία, δύσκολα τη νιώθουμε. Μονάχα όταν περάσει και κοιτάξουμε πίσω μας, καταλαβαίνουμε ξαφνικά - και κάποτε με κατάπληξη - πόσο σταθήκαμε ευτυχισμένοι. Μονάχα με την ελπίδα φτάνουμε στο ανέλπιδο. Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά. Δεν είναι η λευτεριά πέσε πίτα να σε φάω. Είναι κάστρο, και το παίρνεις με το σπαθί σου. Όποιος δέχεται από ξένα χέρια τη λευτεριά, είναι σκλάβος. Τι βλέπεις γέροντα; τον ρώτησα. Κι αυτός, χωρίς να σηκώσει το κεφάλι, να ξεκολλήσει τα μάτια από το νερό: Τη ζωή μου, παιδί μου, μου αποκρίθηκε, τη ζωή μου που πάει ... Για να ανέβεις στον ουρανό, πρέπει να πάρεις φόρα από τον πάτο της κόλασης Έκανα υπομονή. Ετοίμαζα μέσα μου κρυφά, χωρίς να το υποψιάζομαι, τη μέρα που θα κάνω φτερά και θα φύγω ... Μην εξαρτάσαι από κανέναν κι από τίποτα. Από εμπειρία ή ανάμνηση. Η εξάρτηση από το παρελθόν όσο ευχάριστη κι αν είναι το μόνο που κάνει είναι να κομματιάζει το παρόν
Διαβάστε περισσότερα

Μονή Παναγίας Εικοσιφοινίσσης - Η παλαιότερη εν ενεργεία μονή στη Ελλάδα και την Ευρώπη

Εικόνα
Bρίσκεται στο δρόμο εθνικής οδού Καβάλας – Σερρών (στα όρια των δυο Νομών), στη βόρεια πλευρά του Παγγαίου, αμέσως μετά τον οικισμό Κορμίστα, σε μια κατάφυτη τοποθεσία, σε υψόμετρο 743 μέτρων.  Η ιερά Μονή της Παναγίας της Εικοσιφοίνισσας στην Κορμίτσα των Σερρών είναι μία Σταυροπηγιακή και πατριαρχική Ιερά Μονή, δηλαδή ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως.  Eίναι το δεύτερο σημαντικότερο μοναστήρι της Μακεδονίας αλλά και το παλαιότερο εν ενεργεία μοναστήρι τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Η ίδρυση της Μονής ανάγεται στα χρόνια του επισκόπου Φιλίππων Σώζοντος, ο οποίος έλαβε μέρος στη Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας (451 μ.Χ.). Κατά την παράδοση, ο επίσκοπος Σώζων ίδρυσε, περί το 450 μ.Χ., Ναό και μοναστικό οικισμό στη θέση Βίγλα, πλησίον της Μονής. Ο μοναστικός οικισμός αυτός εγκαταλείφθηκε με την πάροδο των ετών και η Μονή ιδρύθηκε ουσιαστικά από τον Όσιο Γερμανό. Για το όνομα της Μονής υπάρχουν τρεις εκδοχές: α) ο κτήτωρ της Μονής, άγι
Διαβάστε περισσότερα